Όσα έχουμε σήμερα, πράγματα για τα οποία δεν θα χρησιμοποιούμε όρους αμφιβόλου νοήματος όπως cult, καλή φάση κτλ, για τα οποία πολιτιστικά περηφανευόμαστε πατάνε πάνω στη γενιά του '30. Θέλει δύναμη για να είσαι πρωτοπόρος στρεφόμενος στις ρίζες σου. Να πηγαίνεις μπροστά κοιτώντας πίσω. Το να αντιγράψεις ένα πακέτο απόξω δεν είναι δα και δύσκολο. Και αυτοί, οι της γενιάς του ΄30, με τη σειρά τους πατάνε πάνω στη γενιά του 1880. Ο Παλαμάς τα στέργει και τα ενώνει όλα. Σήμερα που είναι της μόδας να λέμε "ευχαριστώ" σε καλλιτέχνες που είναι μεν ευχάριστοι αλλά όχι και διαχρονικοί ας πούμε ένα ευχαριστώ σε δαύτους. Στη γενιά του '30. Σε αυτούς που ενέπνευσαν τους τελευταίους των μεγάλων. Από Τσαρούχη και Θοδωράκη σε Χατζιδάκι και Γκάτσο. Είναι εδώ και εμπνέουν όσα αξίζουν. Ευχαριστούμε. Και ευχαριστούμε και όσους δεν τους ξεχνάνε. Δεν τους σβήνουν.