Στην περιπτωση μου ειχε βοηθησει το κεντρο Αλτζχαιμερ που σου προτειναν και πιο πανω.Επισης, ειχαμε βρει με τον μπαμπα μου εναν ψυχιατρο που ερχοταν στα μουλωστα στο σπιτι σαν επισκεπτης να βλεπει τη γιαγια μου... Μας ειχε δωσει καποια ηρεμηστικα να της δινουμε για τις κρισεις της, και τα βαζαμε στο φαγητο της...Ευτυχως, δεν ειχε αλλα προβληματα υγειας γιατι δεν ηταν που δεν ηταν δεκτικη σε τιποτα, που να ειχαμε να παλεψουμε και με αλλες αγωγες...Κατι αλλο να βοηθησει εκεινη δεν υπηρχε, γιατι η κατασταση ειχε προχωρησει και οταν επρεπε να παρει αγωγη δεν ηθελε με τιποτα...Οσον αφορα το μπαμπα μου, και τη μαμα μου δηλαδη γιατι ολοι μαζι μεναμε, ειχαμε αρχισει να τρελαινομαστε σταδιακα...Ο πατερας μου τα υπομονη τα ειχε ψωμοτυρι απο συγγενεις καθημερινα , και ειχε αρχισει εκεινος να αποκτα επιθετικη συμπεριφορα, οπως ειχε και εκεινη...Μετα το θανατο της, βρηκε τον εαυτο του και ευτυχως διατηρηθηκε στα ποδια του με τη βοηθεια του ψυχιατρου σε ολο αυτο...Για αυτο σου ειπα και σου ξανα λεω... Στα λογια ειμαστε ολοι διπλα στον αλλον, στην πραξη ομως εαν ο αλλος δεν ειναι στα καλα του δε μπορουμε, ακομη και να θελουμε, να ειμαστε διπλα του...Γιατι ο αλλος δεν ειναι καλα μεσα του..Τα τηλεφωνα που σου εδωσαν ειναι μια καλη λυση, γιατι καταλαβαινω οτι δε μπορεις να φευγεις και ευκολα, και ειναι και επιφοβο να την αφησεις και μονη της κιολας...Ξερω οτι υπηρχαν κεντρα ψυχικης υγειας στα νοσοκομεια που ειχαν πολυ χαμηλο κοστος, 5 ευρω αν θυμαμαι καλα. Δεν ξερω ομως τωρα εαν υπαρχει ακομα κατι τετοιο..Ακομη και στο κεντρο Αλτζχαιμερ που σου εγραψαν, να καλεσεις σιγουρα θα ξερουν να σου δωσουν αντιστοιχα τηλεφωνα στηριξης...Βρηκα επισης τα : 116123 και το 1034Εκεινη δυστυχως ειναι στη φαση που ειναι και εχει ενα δρομο που θα την παει οπου ειναι να την παει..Εσυ ομως, θα μεινεις πισω. Για αυτο πρεπει πρωτα να σε ανησυχει για εσενα και μετα για εκεινη.Με καθαρο ανθρωπινο ενδιαφερον, κανενα ''μισος''(ακουσον ακουσον!) και κανενα χαιδεμα στα αυτια, οπως μου επισημανες και εσυ...