Νομίζω ότι καλό είναι να δίνουμε το δικαίωμα στον εαυτό μας να στεναχωριέται και να θυμώνει με όσα τον πληγωσαν. Να του κάνει εντύπωση το θράσος και η μικρότητα, γιατί όχι; Αυτό νιώθεις. Έχεις λόγο. Νιώσε το. Είναι λίγο ανόητο να μην επιτρέπουμε στον εαυτό μας να μην βιώνει όσα του βγαίνουν και να τα καταπιεζουμε στην αφάνεια, εκεί να δεις απωθημενα!Τώρα για το μέτριο τι εννοείς; Να δίνεις την ευκαιρία στους ανθρώπους να τους γνωρίσεις, να την δίνεις στον εαυτό σου επίσης. Κι αν δεν σου κάνει κάτι μην το πιλαλας, πας παρακάτω και ψάχνεσαι. Τολμάς. Μην περιμένεις τα πάντα στο πιάτο, όχι ότι δεν έρχονται καμια φορά, αλλά αν δεν είναι το κατάλληλο πιάτο για σένα;Έχω πει πολλές φορές ότι η λογική δεν είναι αντίθετη με την καρδιά και το συναίσθημα, είναι εκεί για να κατευθύνει να επιλεγουμε το καλύτερο δυνατόν με τα υπάρχοντα δεδομένα και πουθενά η λύση δεν είναι να κάνουμε σα να μην έγινε. Σα να μην πείραξε. Όσο μεγαλώνω, αν έχω μετανιώσει για κάτι είναι που δεν έχω κάνει μεγαλύτερο χαμό όταν έπρεπε, εντονότερο εκεί που έπρεπε. Που έπρεπε να ελέγχω κάθε μέρα το πως φερομαι και να καθομαι αυστηρη με τον εαυτό μου σε βαθμό νοσηρο και μαλακή με τους αλλους. Μήπως αυτό δεν έχεις ξεπεράσει από το παρελθόν; Τους άλλους δεν τους ελεγχουμε, αλλά δεν πρέπει να αντιδρουμε αναλόγως;