Πλακα εχετε. Γραφετε οτι δεν εχετε καμια προθεση για ειρωνεια και αμεσως απο κατω κανετε μια προσπαθεια (αξιεπαινη, δε λεω) επιπεδου δημοτικου για να αποδειξετε δηθεν οτι γραφω αντιεπιστημονικα επειδη εγραψα για λογους οικονομιας χωρου οτι "οι πρωτεϊνες παραγουν ινσουλινη" αντι "οι πρωτεϊνες προκαλουν παραγωγη ινσουλινης". Εαν οντως σας μπερδεψε αυτο, τοτε να αρχισω (ή μαλλον να συνεχισω) να ανησυχω για το επιστημονικο σας υποβαθρο.Το δευτερο υποτιθεμενο "ατοπημα" μου ηταν οτι ταυτιζω(;) την ποσοτητα του φαγητου με τις θερμιδες. Δεν το ταυτισα αν αυτο καταλαβατε, όμως εαν εχετε βασικες γνωσεις βιοχημειας, θα γνωριζετε οτι περισσοτερη ποσοτητα φαγητου σημαινει και περισσοτερες διαθεσιμες θερμιδες. Ειναι η σχεση απολυτως αναλογικη; Δηλαδη διπλασια ποσοτητα φαγητου σημαινει και διπλασιες θερμιδες; Βεβαιως και οχι, καθως το θερμιδογονο περιεχομενο εξαρταται κυριως απο το ειδος του μακροδιατροφικου συστατικου (πρωτεϊνες, υδατανθρακες, λιπαρα), και σε εναν πολυ μικροτερο βαθμό από την ταυτοτητα της πρωτεϊνης, υδατανθρακα, λιπαρα (οι διαφορες στη θερμιδικη αξια π.χ. μεταξυ διαφορων σακχαρων ειναι υπαρκτες, μετρησιμες, και γνωστες εδω και πολλες δεκαετιες, αλλα σε απολυτους αριθμους ειναι παρα πολυ μικρες).Πριν μας κανετε μαθημα για το τι ειναι αντιεπιστημονικο και τι οχι, θα σας προτεινα καταρχας να χρησιμοποιειτε παραπομπες στην επιστημονικη βιβλιογραφια, ωστε τα λεγομενα σας να εχουν μια καποια αυξημενη επιστημονικη βαρυτητα. Παραπομπες σε obscure ιστοσελιδες, κειμενων χωρις συγγραφεα, και non-peer-reviewed, δεν εχουν καποια ιδιαιτερη αξια.Οσον αφορα το "protein-matched", το οτι εσεις το εκλαβατε ως καποια περιεργη "ιδιοτητα των πρωτεϊνων" ειναι καθαρα δικο σας θεμα. Εαν διαβαζατε την μελετη που σας παρεθεσα (ή εστω να κανατε μια απλη μεταφραση στα ελληνικα), θα καταλαβαινατε οτι protein-matched διαιτες σημαινει διαιτες που εχουν ακριβως την ιδια ποσοτητα πρωτεϊνων. Ο λογος που οι ερευνητες κανουν κατι τετοιο ειναι διοτι η πεψη των πρωτεϊνων ειναι μια διαδικασια που κοστιζει πολυ περισσοτερο ενεργειακα στον οργανισμο απο ο,τι η πεψη των υπολοιπων μακροδιατροφικων συστατικων. Γραψατε καπου οτι η διασπαση των πρωτεϊνων γινεται με μια ενδοθερμη αντιδραση, ομως το ιδιο συμβαινει με την διασπαση και των υπολοιπων μακροδιατροφικων συστατικων (υδατανθρακες, πρωτεϊνες) - ειναι ολες ενδοθερμες! Ακομα και η οποια μικρη σε ποσοστο πεψη ρισμενων τροφων πλουσιων σε φυτικες ινες ειναι ενδοθερμη, και εχει οδηγησει στο μυθο των τροφων "αρνητικων θερμιδων".Η κυρια διαφορα ειναι οτι η διασπαση των πρωτεϊνων ειναι πολυ περισσοτερο ενδοθερμη απο εκεινη των υδατανθρακων και λιπων (εκτιμαται μεταξυ 10-30% της θερμιδικης αξιας της πρωτεϊνης, συγκριτικα με τα μονοψηφια ποσοστα υδατανθρακων και λιπαρων). Αυτο απο ο,τι διαβασα, το αναγνωριζετε και εσεις, και χαιρομαι. Οταν δεν ληφθει υποψη αυτη η σημαντικη διαφορα οταν συγκρινουμε διαφορες διαιτες, καταληγουμε σε διαφορα artifacts στο τι δουλευει και τι οχι. Κατα το παρελθον, (πριν το 2010, και κυριως πριν το 2000), η διαφορα αυτη δεν θεωρειτο σημαντικη, και σχεδον παντα οι ερευνητες δεν την λαμβαναν υποψη. Αυτο οδηγησε σε ψευδη - οπως αποδειχθηκε - συμπερασματα οτι οταν συγκρινονται δυο διαιτες με ακριβως ιδιες θερμιδες, ειδικα μια low-carb με μια "κανονικη" διαιτα, τοτε σχεδον παντα η low-carb υπερτερουσε στην απωλεια οχι μονο βαρους, αλλα και λιπους, πραγμα που οδηγησε πολυ κοσμο (και εσας ενδεχομενως) να θεωρει λανθασμενα οτι οι θερμιδες ειναι ησσονος σημασιας, και οτι πρωταρχικο ρολο παιζει η κατανομη των μακροδιατροφικων συστατικων, και κατ' επεκταση οι επιλογες τροφων.Οταν ομως μετρηθηκε με μεγαλυτερη ακριβεια, επισημανθηκε, και αναγνωριστηκε ευρεως οτι οποιαδηποτε συγκριση μεταξυ διαφορων διαιτων πρεπει να μην περιεχει τετοια artifacts, οι συγκρισεις πλεον αρχισαν να γινονται με matching οχι μονο των θερμιδων, αλλα και των πρωτεϊνων. Επομενως, οι μονοι επιτρεπτοι βαθμοι ελευθεριας των διαιτων που συγκρινονταν "επαιζαν" μονο με τους υδατανθρακες και τα λιπαρα. Μεχρι στιγμης, τετοιες συγκρισεις εχουν αποτυχει να δειξουν καποιο ειδικο οφελος υπερ της μιας ή της αλλης διαιτας. Αυτο σημαινει οτι η low-carb δουλευε οχι επειδη ηταν low-carb, αλλα επειδη ηταν high-protein(!) λογω των θερμιδικου οφελους της πεψης των πρωτεϊνων). Το οποιο "μεταβολικο πλεονεκτημα" εξανεμιστηκε οταν συγκριθηκαν οχι μονο ισες θερμιδες, αλλα ταυτοχρονα και ισα γρ. πρωτεϊνων.Η πιο γνωστη τετοια μελετη η οποια μαλιστα συζητηθηκε εκτενως ακομα και σε mainstream media ειναι η μελετη του 2015 της ομαδας του Kevin Hall, ερευνητη των NIH. Σε αυτη την διασταυρουμενη (crossover) και ελεγχομενη (controlled) μελετη, εκλεισαν ανθρωπους σε μεταβολικο θαλαμο επι 14 ημερες, και τους εδιναν συγκεκριμενες, ζυγισμενες, και υπολογισμενες ποσοτητες και θερμιδες τροφων, και μετρουσαν τις καυσεις τους απο την ποσοτητα του διοξειδιου του ανθρακα στην ατμοσφαιρα του μεταβολικου θαλαμου (πιο ακριβης μελετη, ελευθερη απο biases και υποκειμενισμους, ειναι εξαιρετικα δυσκολο να γινει). Η μια ομαδα ετρωγε low-carb και η αλλη low-fat, ενω οι συνολικες θερμιδες, αλλα και πρωτεϊνες ηταν matched αναμεσα στις δυο διαιτες. Το αποτελεσμα μετα απο 14 ημερες ηταν το εξης: περιπου παρομοιες απωλειες βαρους και λιπους και στις δυο διαιτες. Πιο ειδικα, η low-carb εχασε λιγα υγρα παραπανω (γνωστο φαινομενο) και κατ'επεκταση εχαασε λιγο περισσοτερο βαρος, ομως η low-fat εχασε λιγο ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ λιπος απο την low-carb (παρα την αυξημενη παρουσια ινσουλινης που οπως γραφετε θα επρεπε να παρεμποδιζει την καυση λιπους). Μονο με τετοιου ειδους μελετες μπορει κανεις να καταλαβει πιο καλα τι συμβαινει, χωρις να βγαζει αυθαιρετα συμπερασματα και πηδωντας σε συμπερασματα. Η μελετη δημοσιευθηκε στο Cell Metabolism [Hall et al, Cell Metabolism 22, 427–436 (2015)], και ειναι δωρεαν διαθεσιμη: https://www.cell.com/cell-metabolism/fulltext/S1550-4131(15)00350-2
