Αντιλαμβάνομαι πλήρως μία γυναίκα που θέλει να παντρευτεί. Το θεωρώ αναφαίρετο δικαίωμά της να επιθυμεί επισημοποίηση, ιδίως όταν το δηλώνει εξαρχής ξεκάθαρα. Και διαφωνώ πλήρως με τους άντρες οι οποίοι, μολονότι δεν έχουν διάθεση επισημοποίησης, εν γνώσει του ότι η άλλη θέλει γάμο, τις ''δεσμεύουν'' και δεν τις αφήνουν να βρούνε κάποιον με τον οποίο να ταυτίζονται. Και ο συνομήλικός σου είναι πιο ''μικρός'' από σένα ως γυναίκα στο θέμα γάμου και οικογενειακής αποκατάστασης, ό,τι και να λέμε πως οι ηλικίες είναι ''σχετικές''. Λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός ότι μένεις σε μικρή κοινωνία, εάν φας μερικά χρόνια με τον συγκεκριμένο ώστε μετά να σου πει ''χάρηκα πολύ, είμαι μικρός για γάμο'', μετά θα έχεις κάνει διπλό ''κακό'' στον εαυτό σου. Σκέψου αυτή την εκδοχή και αποφάσισε μόνη σου.