Για το 1, αυτό μπορώ να το εγγυηθώ για μένα αλλά όχι για κάποιον άλλον. Όπως και η κοπελιά. :) Για το 2 πιστεύω ότι αν δεν πάει όντως απίστευτα αυθόρμητα τότε ο άλλος αυτό είχε έγνοια. Βέβαια και ο αδερφός μου έτσι ξεκίνησε και έφτασε στα 6 χρόνια σχέσης. Αλλά κι εγώ πονταρω στο ότι είναι η εξαίρεση αυτή η ιστορία και όχι ο κανόνας.Χμμ για το 3, οι χειρότεροι είναι οι θεατρίνοι κι απ αυτούς που απλά θέλουν λίγο φύκι-φύκι.Πάντως στην αρχή είναι εύκολο να την πατήσεις, είναι και πως προσπαθούν να μας πουν πως να μην γινόμαστε δυσάρεστες όλη την ώρα από μωρά. :) κι αυτό είναι μεγάλο κακό και ακόμη κι αν το μυαλό σου λέει αλλά τελικά το αμφισβητείς. Νομίζω ότι πολλές κοπέλες θα είχαν πει πολλά παραπάνω όχι (και κάποια άλλα ναι εννοείται) αν μπορούσαν να διαχειριστουν ξανά την κατάσταση.Ωστόσο πιστεύω ότι φυσικά ο λόγος που βρίσκουν και τα κάνουν είναι κυρίως επειδή είτε έμμεσα είτε άμεσα κάπου πρέπει να νιωθεις ότι "φταις" ειδικά αν σου φερθούν ανεντιμα ενώ αυτός που φερεται έτσι δεν έχει συνέπειες από πουθενά. Το ότι είναι άδειος άνθρωπος και δεν χαίρεται τίποτα στην ουσία, εμένα δεν μου αρκεί γιατί δεν τον εμποδίζει να είναι συμπεριφορικα απαράδεκτος. Υ. Γ. Άννα ειδικά τα πολλά λόγια χωρίς να έχεις γνωριστεί με κάποιον, με ή χωρίς σεξ είναι καμπάνες. Οι πολλές υποσχέσεις. Τώρα που το έζησες έστω, να τ ακούς και να σηκώνεσαι αμέσως. Εγώ θυμάμαι έχω ακούσει παπατζες, το καταλαβαινα και δεν έφευγα στο λεπτό μην τυχόν και τον προσβάλλω τον άλλον ενώ ας πούμε αυτός που νομιζε ότι με δουλεύει έδειχνε τρομερη ευγένεια ψυχής.
