Οι Κυψελιώτες, Γκυζιώτες, Πολυγωνιώτες κ.λπ. περνούσαν καθημερινά από εκεί επί χρόνια - μέχρι που κάποιος αποφάσισε (α) να το κλείσει ολούθε (πολλά "ανοίγματα", π.χ. δίπλα στον Πανελλήνιο καθιερώθηκαν μετά επειδή οι ντόπιοι τα έσπαγαν επανειλημμένως) κι έτσι να μην μπορεί να είναι μέρος της διαδρομής τους, (β) να το "αναπλάσει" ΑΠΑΓΟΡΕΥΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΠΡΟΣΒΑΣΗ ΕΠΙ ΧΡΟΝΙΑ με συρματοπλέγματα εσωτερικά, (γ) να σταματήσει γιορτές που χρόνια το έβαζαν στη ζωή όλων των Αθηναίων (φεστιβάλ βιβλίου και γιορτή βιβλίου φθινόπωρο και άνοιξη, ανθοκομικές εκθέσεις, παζάρια, παραστάσεις στο θεατράκι κ.λπ.). Όταν πλέον παραδόθηκε στο κοινό, είχε ήδη έρθει η κρίση με την αυξημένη εγκληματικότητα και, κυρίως, είχε ήδη βγει από την καθημερινότητά των κατοίκων της Αθήνας. Πραγματικά οι ιθύνοντες έκαναν συστηματική και επίμονη προσπάθεια να το εγκαταλείψουμε. Και δυστυχώς το κάναμε.