Νίκο, συγγνώμη αλλά δεν έχει βάση η σύγκριση που κάνεις. Γλώσσα δεν είναι κάτι στιγμιαίο πριν 2400 χρόνια. Αρχαία είναι και το δελφικό παράγγελμα "κρίνε δίκαια", αρχαία και το "αδελφοι, προσευχεσθε περι ημων" της Καινής Διαθήκης και από την άλλη νέα είναι και η προτροπή στον αρχιστράτηγο "να παιδευη κατα τους νόμους, και ανευ προσωποληψίας τινος τον πταιστην, οποιος και αν ειναι, δια να αποδιωξη τον προς το κακον στοχασμον απο αυτους", νέα είναι και το "λειτουργία του κεφαλαίου δεν είναι μόνο η ιδιοποίηση υπεραξίας ή υπερπροϊόντος" και ο Τσίπρας στα νέα είπε ότι "δεν έμεινε καμία ανολοκλήρωτη"... δέσμευση (αναρωτιέμαι άραγε πόσοι καταλαβαίνουν το λάθος). Υποτιμάς πολύ το ποσοστό των λειτουργικά αναλφάβητων, είναι πάρα πολλοί και δεν φταίνε τα κείμενα, ούτε είναι εξεζητημένα. Αν είναι να προσαρμόσουμε τη δυσκολία των κειμένων στο επίπεδο κατανόησης του μέσου σύγχρονου Έλληνα, τότε η μόνη δυσκολία να συνεννοηθεί με έναν αρχαίο είναι να τον βρει (τι "όψον εθέλω" - τι "θέλω ψωμί", τι "έχεις τυρί" - τι "τυρόν έχεις"). Μην πάμε σε ιδιωματισμούς που πολύ λίγοι θα καταλάβαιναν πχ. "έφερε η παλιά μου αυτή τη ζάντα για τα πετζά στο Χωριό", αν και είναι μια χαρά σύγχρονα ελληνικά και όχι μόνο δε λέει κανένας για άλλη γλώσσα, αλλά η διαφορά στο λεξιλόγιο είναι τέτοια που πιθανόν να δυσκολευόσουν περισσότερο από το να συνεννοηθείς στα αρχαία. Θα πήγαινε το ίσον σύννεφο, ενώ στα αρχαία αν δίδασκαν ετυμολογία επαρκώς θα το χρειαζόσουν σίγουρα πάρα πολύ λιγότερο. Δεν καθορίζεται έτσι ξεχωριστή γλώσσα, έχεις μια άποψη, αλλά τι να κάνουμε είναι αστήρικτη και λανθασμένη.