Σωστό το τέλος. Φόβος, ανασφάλεια, αντιγραφή συμπεριφορών, κτητικότητα, θυμός.Δουλειά του γονιού. Πρώτα διαχωρίζεις και τα δυο παιδιά που μαλώνουν. Σε ξεχωριστούς χώρους. Άσχετα με ποιο φταίει. Και ενημερώνονται οτι είναι λάθος αυτό και αν δε μπορούν να παίξουν μαζί θα κάθονται μόνα τους.Για αυτό που χτυπάει, του αφαιρείς ένα προνόμιο κάθε φορά που το κάνει. Και πρέπει να του δώσεις τη δυνατότητα να πει την ώρα που το κάνει, για ποιο λόγο το κάνει.Και το βασικότερο, πάντα ήρεμα. Η βία και ο εκνευρισμός έχουν πάντα αντίθετα αποτελέσματα. Επίσης αν το παιδί δεν αντιγράφει συμπεριφορές από το σπίτι (που πρέπει να συζηήσουν οι γονείς), θα πρέπει να μάθεις τι γίνεται στο σχολείο. Μήπως γίνεται θύμα τέτοιας συμπεριφοράς και βγάζει απωθημένα στα αδέλφια του. Και πάντα να δίνεται η δυνατότητα στο παιδί να εκφραστεί.