Δύσκολο να επανέλθεις σε μια κανονικότητα όταν εχεις νιώσει τόσο δυνατά συναισθήματα. Λογικό. Απλα θέλεις λίγο χρόνο να γυρισεις σελιδα και να προχωρησεις. Το έγραψα κι αλλου. Ίσως εξιδανικευουμε τους αλλους ή απλα τους θεωρουμε ικανούς να χωρέσουν στη ζωη μας τη στιγμη που αυτοι ειναι πραγματικα αλλου. Όπως συνέβη και με τον δικο σου. Γιατί αν ένιωθε το ίδιο δυνατά με σένα, δε θα σε άφηνε, θα ηταν εκεί μαζί σου, να ξεπερνατε μαζί τις όποιες δυσκολίες κλπ. Απλα πάρε το χρονο σου να αναθεωρήσεις και να προχωρησεις. Μη μένεις κολλημένη σε κάτι που μονο άσχημα σε κανει να νιώθεις. Ηταν ενα κεφάλαιο στη ζωη σου. Έρχονται κι άλλα αλίμονο. Πάρε το χρονο σου να συνελθεις, και να επανέλθεις ξανα στην κανονικότητα σου. Αξιζεις αγάπη όπως όλοι μας. Μην εγκαταλειπεις. Και μη μένεις κολλημένη σε άσχημα συναισθηματικά γεγονότα και ανθρώπους. Οτι είχες να δεις απο τον συγκεκριμένο το έριδες, πάει και τελείωσε.
