Η αγάπη δεν είναι ανταγωνισμός. Το παιδί αγαπά και τους δύο γονείς και το ίδιο ισχύει και από την πλευρά των γονιών προς το παιδί. Κι αν κάποιος γονιός "απορρίπτεται" από το παιδί, δεν θα πρέπει να εγκαταλείπει τις προσπάθειες να εκδηλώνει την αγάπη του προς το παιδί.Το παιδί δεν έχει ανάγκη μόνο την αγάπη αλλά χρειάζεται να περνά μαζί του και χρόνο ο γονιός. Αν πχ η μάνα αναλώνεται πολύ με τις δουλειές του σπιτιού και (φυσικά) μπορεί να μην έχει πολύ διάθεση μετά να ασχοληθεί με το παιδί, είναι λογικό το παιδί να προτιμήσει τον πατέρα εφόσον αχοληθεί μαζί του. Βέβαια ισχύει και το αντίστροφο.Επίσης στην περίπτωση του γονιού που εργάζεται και λείπει πολλές ώρες από το σπίτι, είναι εξαιρετικά φυσικό το παιδί να δείχνει μια ιδιαίτερη προτίμηση σε αυτόν γιατί του λείπει. Αυτό όμως δε σχετίζεται με αγάπη, απλά το παιδί δε μπορεί να το εκφράσει ακόμα σωστα.Άρα το σωστό είναι οι γονείς να μοιράζουν ισόποσα (και όσο είναι δυνατόν) το χρόνο που ασχολούνται με το παιδί, μοιράζοντας ταυτόχρονα και τις υποχρεώσεις τους (δουλειές, κτλ). Στην ανάγκη ας μένουν και κάποιες δευτερεύουσες δουλειές πιο πίσω. Και βέβαια το παιδί δε θα πρέπει να μπαίνει ποτέ στη μέση, όταν οι γονείς διαφωνούν. Ούτε να επιχειρείται δωροδοκεία του με οποιονδήποτε τρόπο, από οποιονδήποτε γονιό. Φυσικά απαγορεύονται ρητά ερωτήσεις του στυλ ποιο γονιό αγαπάς περισσότερο. Προς όλους και από όλους. Τέλος αν το παιδί δείχνει μια ιδιαίτερη προτίμηση σε ένα γονιό (απόλυτα φυσιολογικό στην εξελικτική του διαδικασία), θα πρέπει ο άλλος να τονίζει τη σημαντικότητα και των δυο γονιών.Στα υπόλοιπα που περιγράφεις, καταλαβαίνω οτι μάλλον έχεις μετανοιώσει για κάποια πράγματα που στερήθηκες και ήθελες να κάνεις και η προτίμηση του παιδιού στον πατέρα του, είναι απλά, άλλη μια αφορμή για αυτό. Ηρέμησε, σκέψου ψύχραιμα και λογικά και θα καταλήξεις στο σωστό.