Έχω πάρα πολύ καιρό να διαβάσω ένα άρθρο γνώμης , στο οποίο να ταυτίζομαι απόλυτα μέχρι ένα σημείο και ύστερα από το σημείο αυτό να πιστεύω τα αντιδιαμετρικώς αντίθετα. Στο κείμενο αυτό ,μέχρι τις δύο πρώτες παραγράφους πραγματικά διάβαζα Δήμου και ένοιωθα να μιλάω εγώ. Ύστερα όμως νομίζω το χάλασε πολύ. Εγώ προσωπικά ενστερνίζομαι την άποψη ότι η "Βία είναι η μαμή της Ιστορίας", αλλά εντάξει, αυτές είναι οι απόψεις του καθενός. Από αυτό το κείμενο κρατάω τη θέση ότι στην Ελλάδα επί της ουσίας δεν γνωρίσαμε Διαφωτισμό ποτέ. Αυτό τι σημαίνει ; Σημαίνει ότι δεν είχαμε ποτέ σοβαρή αστική τάξη, με τα χαρακτηριστικά που αυτή σχηματοποιήθηκε και αυτοπροσδιορίστηκε στις χώρες που επηρεάστηκαν από το Διαφωτισμό, η δική μας αστική τάξη ήταν πάντα οι κατσαπλιάδες οι λαδέμποροι οι ρουφιάνοι και τα σκυλιά των ξένων, και ότι ο ελληνικός λαός είναι άμεσος απόγονος των ραγιάδων , με συνέπεια μέχρι κάποιο χρονικό σημείο πολύ κοντά στο σήμερα-ίσως και σήμερα(εγώ προσωπικά το πιστεύω βαθύτατα)-να είναι βαθιά αμόρφωτος και να μην μπορεί να συγκροτήσει μια σοβαρή σύχρονη κοινωνία. Από κει και πέρα στα ζητήματα της βίας, ε, άμα σε κυβερνάνε κατσαπλιάδες με το καρότο και το μαστίγιο, κάποια στιγμή τα αίματα θα πρέπει ν'ανάψουν και λίγο για να αλλάξει και κάτι στην ψωροκώσταινα. Υ.Γ.: Η μεγαλύτερη λαθροχειρία που έχει γίνει στην Ελλάδα σχετικά με τη βία , είναι η ταύτιση της σοβαρής, στοχευμένης και συγκροτημένης επαναστατικής βίας με τα ντου, τα μπάχαλα , τα πλιάτσικα και τις προσφυγές στο ΣΤΕ (στις οποίες τόσο πολύ αρέσκονται οι επαναστατικές-κατά τον κ. Δήμου-ΜΚΟ)