Σε συμπονώ ως μοναχική κοπέλα που είμαι και γω. Και για μένα ο πρώην μου ήταν τα πάντα από σύντροφος έως φίλος και αδερφός. Με πλήγωνε αφόρητα όμως μες το πένθος του μπαμπά μου και μου ασκούσε βία. Τον χώρισα εγώ γιατί είδα έναν άνθρωπο αγνώριστο που έκανε πληγές. Τώρα δεν έχω καμία επικοινωνία και ήταν σχέση επταετίας. Δεν φοβάμαι που έμεινα μόνη χωρίς εκείνον, παλεύω για τη καλυτέρευση του εαυτού μου. Στη θέση σου αν δεν υπήρχε άσχημος χωρισμός και οριστικός και σου πρότεινε απλά φιλία δεν θα το δεχόμουν. Δηλαδή θα είναι ξαφνικά δίπλα σου από οίκτο και όλο το ερωτικό θα γίνει φιλία. Όχι, μην το δέχεσαι. Άστον να φύγει και πάλεψε για σένα. Μην έχεις ανασφάλειες επειδή δεν έχεις φίλες. Ούτε εγώ έχω παρά μόνο γνωστές. Προσπάθησε να κοινωνικοποιηθείς όσο μπορείς. Βγες μόνη σου μια βόλτα, κάνε πράματα που σε ευχαριστούν. Αν εργάζεσαι ακόμη καλύτερα. Θα έρθει αργότερα κάποιος άλλος να σου κρατήσει το χέρι. Αυτό λέω στον εαυτό μου. Αξίζω κάτι καλύτερο, γιατί αν πραγματικά άξιζε θα έμενε.