Με χάσατε λιγάκι. Επειδή βρίσκεται ένας άνθρωπος που -όπως λέτε- γίνεται σκιά σας και σας βρίζει όπου σταθεί κι όπου βρεθεί, εσείς εγκαταλείπετε τις παρέες σας; Δεν καταλαβαίνω. Τι σόι υποχωρητικότητα είναι αυτή απέναντι στο άδικο και το παράλογο;Από την άλλη, πώς είναι δυνατό ένας άνθρωπος να σας συμπεριφέρεται με τον τρόπο αυτό χωρίς -όπως λέτε- προφανή λόγο και εντούτοις να περιστοιχίζεται από κόσμο, φίλους και άτομα που επιθυμούν να τον συμπεριλάβουν σε όλες τις "κλίκες"; Μου κάνει εντύπωση. Υπάρχει ένα χάσμα λογικής σε όλο αυτό.Σε κάθε περίπτωση, η υποχωρητικότητα στη ζωή δεν οδηγεί πουθενά, όπως βλέπετε. Μπορεί να νιώθετε αδύναμη απέναντι σε μια τέτοια συμπεριφορά, αλλά -πιστέψτε με- δεν είστε. Πάψτε να κάνετε πίσω και να χάνετε τις παρέες σας. Ενίοτε, οφείλουμε να αμυνόμαστε επιτιθέμενοι. Την επόμενη που θα σας προσβάλει, απαντήστε της. Αντιδράστε, ακόμη και ειρωνευτείτε τη. Με ψυχραιμία και αποφασιστικότητα. Για κανένα λόγο, όμως, μην κάνετε πίσω. Ένα βήμα πίσω εσείς, δέκα βήματα οι άλλοι προς το μέρος σας.