Είμαι δύο ώρες στο δρόμο... Τα έχω δει όλα, πείνασα κιολας και διαβάζω εξομολογήσεις στο καταραμένο το φανάρι που με έχει πιάσει 12 φορές μέχρι τώρα... Όλος ο προγραμματισμός της μέρας, έχει πάει περίπατο... Ευτυχώς ακούω τους pumpkins, που σιγοντάρουν ταιριαστά τα βρισίδια και τα επιφωνήματα αγανάκτησης που βγάζω ανά τακτά χρονικά διαστήματα... Νομίζω ότι προλαβαίνω να γράψω νουβέλα και όχι απλά ένα σχόλιο...αν βρέχει και αύριο, να θυμηθώ να ρίξω στην τσάντα το σετ για μανικιούρ...και ένα παστέλι... συν 2 φορές ακόμα το φανάρι... Και δεν φτάνω καν στον προορισμό μου, για να αρχίσω να ψάχνω για παρκάρισμα...εκεί τι θα γίνει άραγε;Όχι όχι... Ψυχραιμία και προσοχή... Σας αφήνω με την ευχή όλοι μα όλοι να φτάσουμε, όταν φτάσουμε, σώοι και αβλαβείς και όσο πιο στεγνοί γίνεται... :)