Αυτό που μου ήρθε στο μυαλό, διαβάζοντας την εξομολόγησή σου, είναι ότι τα συμπεράσματά σου τα έβγαλες έπειτα από ένα, ομολογουμένως επαναλαμβανόμενο μοτίβο.Μέσω chatrooms, social media και forums... Σε κάτι τέτοιες περιπτώσεις, ενδεχομένως να δημιουργούνται προσδοκίες που δεν έχουν καμία λογική. Μιλάς με κάποιον,νιώθεις άνετα, βρίσκεις πολλά κοινά, επικοινωνείς ουσιαστικά, δημιουργείς μια πλασματική εικόνα στο μυαλό σου για τον άλλον και εκεί χάνεται η μπάλα.Όταν αυτό που θα δεις, δεν αντιστοιχεί σε αυτό που έχεις φανταστεί, τότε υπάρχει απογοήτευση και"αντε γειά"... Είναι δύσκολο να τα βάλεις με μια φαντασίωση και να κερδίσεις. Λοιπόν, για κάποιον λόγο μου βγήκε μια συμπάθεια, διαβάζοντας σε και γι'αυτό θα σου πω το εξής. Από τη στιγμή που υπήρχε ενδιαφέρον από γυναίκες, με αυτού του τύπου το αλισβερίσι, γιατί να μην υπάρξει και σε πραγματικό χώρο και χρόνο; Αρνούμαι να δεχτώ ότι όλοι έχουν γίνει τόσο επιφανειακοί για κάτι τόσο αόριστο, όσο η φυσική έλξη. Νομίζω ότι ήρθε η ώρα να αφήσεις το πληκτρολόγιο και να φλερτάρεις άμεσα. Και επειδή ξέρω ότι είναι δύσκολο, ειδικά μετά από μακρά περίοδο απομόνωσης, θα πρότεινα στην αρχή, να φλερτάρεις απλά για να φλερτάρεις-χωρις κάποιο σκοπό, απλά για να διασκεδάσεις... Ένα κοπλιμέντο σε μια πωλήτρια, ένα χαμόγελο σε μια κοπέλα που κάθεται στο απέναντι τραπέζι, απλά πράγματα χωρίς να περιμένεις κάτι... Και τρώγοντας, ανοίγει η όρεξη... Καλή συνέχεια εξομολογούμενε!