Ανοίγεις θέμα που τουλάχιστον εδώ το έχουμε ζουλήξει μέχρι εκεί που δεν πάει. Μην κατακρίνεις τις γυναίκες κατ’ αυτό τον τρόπο. Μπορεί ποιος ξέρει να βρεθείς κάποτε σε δύσκολη θέση. Μια γυναίκα που γκρινιάζει, δεν έχει απαραίτητα παράπονο. Καθώς και μια γυναίκα την οποία ο άντρας της, την βοηθάει, δεν έχει πιάσει απαραίτητα τον ταύρο από τα κέρατα. Πίστεψε με, όσες έχουμε πραγματικό παράπονο, μεγαλώνουμε τα παιδιά μας όντως μόνες μας. Όχι γιατί δεν έχουμε δύναμη να κάνουμε τις δουλειές ή όρεξη. Ή επειδή δεν μπορούμε να «επιβληθούμε». Αλλά γιατί δεν γίνεται να σε αγαπάει κάποιος ο οποίος δεν σε σέβεται/φροντίζει. Εξ ορισμού είσαι επί της ουσίας μόνη σου. Κι ας βάζει σίδερο, σκουπα κι ας μαγειρεύει σαν τον Τσελεμεντέ.