Α, ναι το άδειασμα. Είναι ότι νομίζεις ότι είσαι μαζί με κάποιον με την πιο βαθιά και ουσιαστική έννοια και τελικά ήταν η πάρτη του και μόνο. Υποτίθεται αυτό συμφωνήσατε. Αλλά οκ. Είμαστε κλάψες, το παίζουμε θύματα, πουλάμε ευαισθησίες, δήθεν συναισθηματισμούς και άλλα ωραία πράγματα γιατί σιγά και τι έγινε. Δεν είναι υποχρεωμένος κανένας να μας υπολογίζει, αλλά όταν έχουμε τέτοια συμφωνία κι εμείς ολόψυχα την τηρούμε όχι επειδή δεν μπορούμε αλλιώς αλλά όντως δεν θέλαμε( και ναι μπορεί να μας δόθηκαν αρκετές ευκαιρίες να κοιτάξουμε την παρτάρα μας και να κρεμάσουμε τον άλλον) και δεν το κάναμε κάτι σημαίνει. Όταν λειτουργούμε για το εμείς κι ο άλλος για το εγώ του και μόνο είναι προβληματικό, ειδικά δε όταν έχει ζητηθεί/απαιτηθεί είτε έμμεσα είτε άμεσα. Τελικά, λείπει η ενσυναίσθηση γιατί μερικοί πρέπει να περάσουν από κάποιες καταστάσεις για να-και αν- νιώσουν κάτι πέρα από το εγώ τους. Δεν είναι όλα κλάψα, καμιά φορά οι άνθρωποι όντως νιώθουν μια βαθιά ματαίωση και πληγώνονται τα συναισθήματά τους κι όχι ο εγωισμός τους. Α κι είναι ο τρόπος, ο τρόπος που σ' αφήνει ο άλλος. Αυτός ο τρόπος που δεν τ' αξίζει κανείς και δείχνει όχι αδιαφορία αλλά κακία.