Φοβάμαι πως ο τίτλος της συνέντευξης θα 'πρεπε να ήταν: "η δυσαρμονία του Μπέλα Ταρ"!Έχω διαπιστώσει μετά λύπης κάποιες αντιφάσεις οι οποίες όχι μόνο δεν συνάδουν με το πνευματικό υπόβαθρο που θα περίμενε κάποιος έχοντας δει τις ταινίες του,αλλά,επίσης,θεωρώ πως του λείπει και -ένα κάποιο- ήθος ως καλλιτέχνης.Αφού λέει πως δεν θα ξαναπιάσει κάμερα,εκτός από το ότι δεν το αιτιολογεί επαρκώς ή και καθόλου(διείδα λανθάνουσα ανία στις απαντήσεις του,γενικά...),πως ακριβώς θα διδάξει σ' αυτήν σχολή,όπου θα εξυμνεί μόνο την κάμερα;Αφού λέει -ορθά- πως το σινεμά("η δουλειά του",πόσο θλιβερά απογοητευτική παραδοχή...) είναι ένα ψέμα,τότε γιατί σιχαίνεται τις ταινίες δράσης με το αιτιολογικό πως πλασάρουν το "μεγαλύτερο ψέμα";Με το σκεπτικό του κινηματογράφου ως ψεύδους,δεν θα 'πρεπε να τις αγαπάει πιο πολύ(και απ' τις δικές του,λέω 'γω);Και αφού "δεν θέλει να δημιουργήσει την ψευδαίσθηση του ρεαλισμού",γιατί δεν πάει στο Hollywood,την Μέκκα των σινεπαραισθήσεων;Και αφού πάλι "δεν θέλει να δημιουργήσει την ψευδαίσθηση του ρεαλισμού",τότε γιατί κομπάζει άφρονα πως ο ρυθμός του είναι ο "πραγματικός ρυθμός"(ενώ έχει δίκιο);Πόσο απερίσκεπτος συλλογισμός!Τέλος,ως προς το ήθος,θα τον πείραζε τόσο πολύ να αναφερθεί στο έργο του Αγγελόπουλου,να μας πει τη γνώμη του,να τολμήσει μία υποκειμενική σύγκριση,να πει μία καλή ή κακή κουβέντα,βρε αδελφέ;!Τόσα χρόνια περιμένω να ακούσω τις σκέψεις του για το σινεμά των άλλων δύο αργόσυρτων δημιουργών,Αγγελόπουλου και Ταρκόφσκυ,κι αυτός τσιγκουνεύεται τις λέξεις!!Πόσο αψυχολόγητος άνθρωπος!Και η ειρωνεία του πράγματος είναι πως ο Ταρ είναι ο αγαπημένος μου σκηνοθέτης:λατρεύω τα πάντα στις ταινίες του,αν και δεν καταλαβαίνω πολλά...Δεν έχω ξαναδει ταινίες με τόση εγγενή δύναμη από το πρώτο μέχρι το τελευταίο λεπτό(ο Κιούμπρικ είναι δυνατός κατα διαστήματα)!Και ακόμη πιο ειρωνικό:θα συνεχίσει να είναι ο αγαπημένος μου δημιουργός, διότι...απλά δεν μπορώ να κάνω αλλιώς!!
