Ο Βασίλειος ο Βουλγαροκτόνος τους "ήρωες" που παίρναν πρωτοβουλίες στη μάχη τους τιμωρούσε. Ήθελε υπακοή. Ο Βασίλειος ο Βουλγαροκτόνος ήταν αυτός που έφερε για τελευταία φορά το Βασίλειο των Ρωμαίων στο μέγιστο της ακμής του. Από τότε μόνο έχανε δύναμη. Είτε με τους Κομνηνούς είτε -βέβαια- με τους Άγγελους είτε με τους Δούκες ή τους Παλαιολόγους. Ο τελευταίος των Μακεδόνων που μάλλον δεν ήταν Μακεδόνες.Προς τι αυτή η παρελθοντολογία;Τα αυτονόητα. Κάθε πολίτευμα εδράζεται στην υπακοή των πολιτών του. Των υπηκόων του. Κυρίως σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης. Υπακοή σε νόμους, σε αρχές.Ξέρω ότι η υπακοή και δη σε ακραία πράγματα, όπως είναι το "βιδώσου σπίτι σου", είναι δύσκολη για όσους φλερτάρουν με την ανυπακοή ως πολιτικό μέσο. Τους τρομάζει -και δικαίως- η επόμενη πίστα.Το μετά.Αυτό που θα έπρεπε να ενδιαφέρει άπαντες -κατά την ταπεινή μου άποψη- δεν είναι η υπακοή. Αλλά το κατά πόσο στις περιόδους μη έκτακτης ανάγκης (δηλ. κανονικότητας) έχουμε επενδύσει σε θεσμούς ελέγχου της κεντρικής εξουσίας. Όσοι συστηματικά βάλλουν κατά της δικαιοσύνης πχ είναι αυτοί που δεν θέλουν έλεγχο στις πράξεις τους. Όσοι έχουν αποδυναμώνουν τις ανεξάρτητες αρχές. Όσοι θέλουν τα σώματα ασφαλείας (συγγνώμη αλλά έτσι αποκαλούνται συλλογικά ο στρατός, η αστυνομία, το λιμενικό, η πυροσβεστική) απλούς διεκπεραιωτές πολιτικών διαταγών και όχι τοποτηρητές του νόμου, της ασφάλειας και της τάξης. Όσοι ακυρώνουν συλλήβδην την εκκλησία μην βλέποντας το τεράστιο φιλανθρωπικό της έργο.Αυτό που θα έπρεπε να θέλει κάποιος, κατά την ταπεινή μου πάντα άποψη, δεν είναι λιγότερη υπακοή ή πιο "υποψιασμένη" υπακοή. Τα πολιτεύματα και οι κοινωνίες δεν ζούνε με συνεχείς αιρέσεις. Αυτό που θα έπρεπε να θέλει κάποιος είναι πιο βαθείς και εδραιωμένοι θεσμοί.Εξάλλου πως τόλεγε ο μακαρίτης ο Σωκράτης; Η γνώμη του επαΐοντος μετράει. Καλή του ώρα.