Καλό είναι να διαβάζουμε και τίποτα,για να έχουμε στο μυαλό μας και το ιστορικό πλαίσιο.Τα νησιά απελευθερώθηκαν μόλις το 1912.10 χρόνια μετά ένας πληθυσμός παρατημένος στο έλεος του έπρεπε να σηκώσει το βάρος της προσφυγιάς.Ένας πληθυσμός που πλήρωσε με το αίμα του όσο λίγοι την Επανάσταση και προσδοκούσε σχεδόν έναν αιώνα την επανένωση με την πατρίδα,δεν πρόλαβε να το χαρεί.Χωρίς πόρους σε τόπους άγονους,που δεν μπορούσαν να θρέψουν τα δικά τους στόματα,έπρεπε να στηρίξουν κι άλλους.Οι προγιαγιάδες μου εκείνη την εποχή άφηναν παιδιά πίσω,να πάνε να πάνε δουλικά στην Πόλη και την Αλεξάνδρεια.Δεν ξέρω πώς υπό αυτές τις συνθήκες δε θα υπήρχαν και γκρίνιες και δυσαρέσκεια.Το ψωμί,που δεν υπήρχε,τους χώριζε κι όχι ο ρατσισμός,όπως τον εννοούμε σήμερα.