Συγκλονιστική ταινία. Διεισδυτική περιγραφή - σχεδόν καφκική- του Γαλλικού βαθέος κράτους (και κάθε Κράτους) και της ταξικής δομής του στρατεύματος του, απεικονισμένου από το άνθος( προχωρημένης ηλικίας) των ηθοποιών που άλλωστε πριν λίγα χρόνια έπαιξαν στην " Αναζήτηση του χαμένου χρόνου ", κύκνειο άσμα της Νίνας Κομπανέζ.Σε κονσέρτο-δεξίωση της υψηλής μπουρζουαζίας εμφανίζεται ως κομπάρσος και ο ίδιος ο Πολάνσκι με στολή Ακαδημαϊκού, φράκο κεντημένο με κλαδιά και φύλλα ελιάς.Υπέροχο δώρο του στην σύντροφό του Εμμανουέλ Σενιέ, η σκηνή όπου μετά από του λιναριού τα πάθη το παράνομο ζευγάρι περπατά στο πάρκο και επιτέλους ο συνταγματάρχης Πικάρ της κάνει πρόταση γάμου. Όχι απαντά, δεν είσαι καμωμένος γιά γάμο και μετά τόσα χρόνια μου απέδειξες ότι ούτε εγώ κάνω γι' αυτό. Ας συνεχίσομε έτσι. Και κοιτάζει λοξά κι' ευτυχισμένα τον φακό!Επίσης βλέπομε τα περίφημα κόκκινα παντελόνια του Γαλλικού Στρατού μέχρι τον Α! Παγκόσμιο Πόλεμο. Χρειάστηκε ο αποδεκατισμός και το παρατηρητικό μάτι μιάς πελάτισσας των οίκων υψηλής ραπτικής και με υψηλή επιρροή σε πολλές Ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, της Κόμησσας Γκρεφύλ, ώστε να αντικατασταθούν με σκούρα μειώνοντας την στοχοποίησή τους.Τέλος, ο ήρωάς μας (Πικάρ) γίνεται υπουργός και μέλος της "διαβολικής μηχανής" και εξηγεί στον Ντρεϋφύς που νομίζει ότι επέστρεψε στην κανονικότητα, ότι δεν γίνονται όλα...