Αυτό που φέρνει ο Τάκης στο προσκήνιο είναι τα δικά του, αξιωματικού χαρακτήρα συνθήματα περί βαρβαρότητας, από την οποία κάποιοι (όπως προφανώς και ο ίδιος ο ηρωικός αρθρογράφος) πρέπει να μας προστατεύσουν για να μην απωλέσουμε τα «ιερά και τα όσια» που έχουμε κληρονομήσει από τις προηγούμενες γενεές. Αυτό που φέρνει ο Τάκης στο προσκήνιο είναι ο χαρακτηρισμός της άμβλωσης, του θεσμικά κατοχυρωμένου δικαιώματος σε αυτήν και της αποδοχής που αυτή έχει, ως «υπέρβαση ορίων και αξιών». Αυτό που φέρνει ο Τάκης στο προσκήνιο είναι η σύμπλευσή του με την στάση της εκκλησίας που «υπερασπίζεται την πίστη της», αδιαφορώντας για το ότι αυτή η υπεράσπιση προϋποθέτει εκ των ων ουκ άνευ την κατά το δυνατόν μεγαλύτερη ανάμιξή της στα κοινά και την κατά το δυνατόν μεγαλύτερη επιρροή της σε αυτά, ει δυνατόν ως αυτή ενός θεοκρατικού καθεστώτος, καθορίζοντας τις ζωές όλων μας. Αδιαφορώντας για τις προπαγανδιστικές αφίσες με τα «επιστημονικά στοιχεία» και την καταφανή συναισθηματική χειραγώγηση την οποία και ο ίδιος χρησιμοποιεί, παραβλέποντας (ενσυνειδήτως;) την αλήθεια και τους πραγματικούς σκοπούς πίσω από αυτή την «ευαισθητοποίηση»("Είναι προφανές ότι επιβάλλεται να καταργηθεί άμεσα ο νόμος και να απαγορευθούν όλες ανεξαιρέτως οι εκτρώσεις". https://media.ellinikahoaxes.gr/uploads/2020/01/Καταγραφή2-696x699.jpg)και επιχειρώντας να της προσδώσει κύρος και νομιμοποίηση με την αναφορά στον «εμβληματικό Παζολίνι».Αυτό που φέρνει ο Τάκης στο προσκήνιο είναι η απαξίωση της αντίδρασης στον σκοταδισμό και την βαρβαρότητα που ο ίδιος αναλαμβάνει να υπερασπιστεί, μιλώντας ειρωνικά για «κοινότητες προοδευτικών», «σουξέ», «επαναστατικό διαδίκτυο» και «κύρηκες της προοδευτικής σκέψης», εξισώνοντας τις αντιδράσεις με «τους ζηλωτές που κάποτε διαδήλωναν για την προβολή του έργου «Ο τελευταίος πειρασμός», με έναν άθλιο κυριολεκτικά συμψηφισμό, υιοθετώντας ο ίδιος τον μανιχαϊσμό που καταγγέλει. Καταγγέλοντας το «ταμπού» του αντικληρικαλισμού της γενιάς της σεξουαλικής απελευθέρωσης που «δεν είχε αναστολές» και δεν έπαιρνε προφυλάξεις έχοντας ως αποτέλεσμα ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες, παραβλέποντας όμως πολύ βολικά το ταμπού (εκτός εισαγωγικών) του μαθήματος της σεξουαλικής αγωγής στο οποίο αντιτίθενται σθεναρά οι σκοταδιστές που υπερασπίζεται, και το οποίο θα μπορούσε να ελαττώσει κατά πολύ αυτό το ποσοστό. Αυτό που φέρνει ο Τάκης στο προσκήνιο είναι η πλήρης διαστρέβλωση της πραγματικότητας, μια και, εν προκειμένω, η κατάργηση των ορίων και των αξιών που έχουμε κληρονομήσει, όπως ο νόμος του 1986 περί αμβλώσεων, οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην βαρβαρότητα και τον πιο μαύρο σκοταδισμό. Αυτό που ο Τάκης φέρνει στο προσκήνιο είναι το ξέπλυμα αυτού του σκοταδισμού, λειτουργώντας ο ίδιος ως το καλύτερο απορρυπαντικό πλυντηρίου.
Σχολιάζει ο/η