Μερικές επισημάνσεις πάνω σε διάφορα σχόλια (και εδώ και στο fb). α) Οι εκπαιδευτικοί δεν επιτρέπεται να πηγαίνουν στην τουαλέτα μαζί με τα παιδιά (οι τουαλέτες συνήθως βρίσκονται μέσα στο σχολείο και δεν γίνεται να είναι ένας εκπαιδευτικός έξω από αυτές συνέχεια στο διάλειμμα για τις επιτηρεί).β) Ειδικά στα μεγάλα σχολεία, το ολοήμερο μπορεί να έχει και 2 και 3 τμήματα και αρκετές δεκάδες παιδιά. Επί του πρακτέου αυτό σημαίνει ότι ο εκάστοτε εκπαιδευτικός, δεν γνωρίζει πόσα παιδιά από τα άλλα τμήματα έχουν πάει τουαλέτα. Επίσης, δεν μπορεί να αρνηθεί στο παιδί να πάει τουαλέτα (και να περιμένει μέχρι το διάλειμμα π.χ.)γ) Προγράμματα αντι-bulling, συναισθηματικής αγωγής, ενημέρωσης μαθητών γίνονται συχνά (έγω φέτος π.χ. έχω ξεκινήσει ένα πρόγραμμα σε συνεργασία με ψυχολόγους δημόσιας δομής της πόλης μου και μία ενημέρωση των μεγάλων τάξεων σε σχετικά θέματα, την οποία έχω αναλάβει μόνη μου). Δυστυχώς δεν υπάρχουν πάντα οι κατάλληλοι ειδικοί (ψυχολόγοι-κοινωνική λειτουργοί) για να συνεργαστούν με τον εκπαιδευτικό ή ακόμη χειρότερα δεν δίνουν την έγκριση οι γονείς να συμμετάσχουν τα παιδιά τους σε αυτά τα προγράμματα.δ) Συμβαίνει συχνά να καλούν επανειλημμένως οι εκπαιδευτικοί τους γονείς για περιστατικά που συμβαίνουν στο σχολείο και αυτοί απλά να μην εμφανίζονται.ε) Τα παιδιά δεν σέβονται κανόνες και όρια και με την ευλογία των γονέων ("παιδιά είναι"). Στο διάλειμμα τρέμει η καρδιά μας εκεί που πάμε να χωρίσουμε 2 παιδιά που τσακώνονται π.χ., μήπως παράλληλα πίσω μας άλλα σκοτώνονται.στ) Δυστυχώς οι εκπαιδευτικοί δεν μπορούν να κάνουν κάτι περισσότερο από το να ενημερώσουν τους γονείς για το όποιο συμβάν. Τα χέρια τους είναι κυριολεκτικά δεμένα. Έχει τύχει σε συνάδελφο να πάει να χωρίσει παιδιά που μάλωναν (Δημοτικό) και ο ένας μαθητής του αντιγύρισε πως απαγορεύεται να τον αγγίξει και θα του κάνει μήνυση (μαντέψτε από πού το άκουσε-και ναι, δυστυχώς ισχύει ότι μπορεί).Σίγουρα υπάρχουν και λουφαδόροι, ανεκδιήγητοι εκπαιδευτικοί, αλλά οι γονείς πρέπει να καταλάβουν πως οι εκπαιδευτικοί επιτελούν ένα συγκεκριμένο έργο. Δεν είναι ούτε παιδονόμοι, ούτε αυτοί που θα μάθουν στα παιδιά αρχές και σεβασμό (όσο κι αν προσπαθείς γι' αυτό, αν φτύνεις αίμα στο σχολείο και με το που πάει το παιδί σπίτι, αναιρούνται όλα, δεν καταφέρνεις τίποτα). Ναι, το σχολείο είναι υπεύθυνο για τη σωματική ακεραιότητα των μαθητών. Πρώτα όμως πρέπει να μάθουν να σέβονται τους κανόνες από το σπίτι τους, για να μπορεί να διασφαλιστεί αυτή η σωματική ακεραιότητα.
