ΕΛΠΟ, δεν είναι τόσο το "από σπόντα" που με ενοχλεί εν προκειμένω, άλλωστε όλοι μπορούμε να πέσουμε στην παγίδα του "ναι μεν αλλά", καμιά φορά όχι και τόσο αδικαιολόγητα. Είναι η εκμετάλλευση μιας τραγωδίας με αποκλειστικό στόχο να στρέψει κανείς την κουβέντα αλλού, εκεί που θέλει ο ίδιος να εστιάσει για να μην συνεχιστεί μια ενοχλητική για τον ίδιο συζήτηση, ή για να συνεχιστεί σύμφωνα με την δική του ατζέντα, εξυπηρετώντας τους δικούς του στόχους. Πράγμα που το βλέπουμε πολύ συχνά, είτε αφορά τους νεκρούς της Μαρφίν, είτε τους δολοφονημένους χρυσαυγίτες, είτε το δόλιο το αφγανόπουλο που, δεν του έφτανε η κακή του τύχη, κακοποιείται και μετά θάνατον, είτε τον Κατσίφα για να πουλήσουν μερικοί πατριωτισμό, αλυτρωτισμούς και εθνικοφροσύνη, είτε τα θύματα της αριστερής τρομοκρατίας για να μας πείσουν πόσο προτιμότερη είναι η αστυνομοκρατία από τα μπάχαλα, είτε τους νεκρούς στο Μάτι για να μας εφιστήσουν την προσοχή στο πόσο χειρότερος είναι ο κακός αριστερός Τσίπρας από τον καλό φιλελεύθερο Μόρισον που, τουλάχιστον, πήγε και μίλησε "κανονικά" ο άνθρωπος με τους εκεί πληγέντες (αφού μάλιστα έκοψε τις διακοπές του στη μέση ο καημένος). Και ούτω καθεξής.