Για τον δεύτερο, ενδιαφέρον έχει και ο τρόπος που σκέφτεται: μόλις ακούει τη λέξη "κατάληψη", σκέφτεται τις λέξεις "καταπάτηση", "ιδιοποίηση", "χρησικτησία" όπως η πλειονότητα των καθώς πρέπει υποτιθέμενων και αυτοαποκαλούμενων "νοικοκυραίων" τους οποίους και επιθυμεί να εκφράζει [και το εξοχικό των οποίων, αν όχι και η πρώτη τους κατοικία, προέκυψαν συχνότατα, είτε από καταπάτηση δημόσιου συνήθως χώρου από τους ίδιους(συνήθως καμένου), είτε συνηθέστερα μέσω αγοράς από τον καταπατητή (και συνήθως εμπρηστή)].Δεν μπορεί καν να περάσει από το -φτωχό για μένα- μυαλό του το ενδεχόμενο αυτοί οι καταληψίες -ανεξαρτήτως του αν συμφωνείς ή διαφωνείς με τις πρακτικές τους- να μην έχουν ιδιοτελή κίνητρα αλλά να επιθυμούν να επεκτείνουν τον δημόσιο χώρο.