Στις ΗΠΑ είσαι ότι είναι το πορτοφόλι σου και στην πραγματικότητα ότι είναι το πορτοφόλι των γονιών σου. Είναι μια τεράστια χώρα, στην οποία υπάρχει ένα μεγάλο κομμάτι που είναι τρίτος κόσμος από άποψη μορφωτική, κοινωνική, οικονομική. Είναι μια ακραία νεοφιλελεύθερη χώρα, που λόγω μεγάλου πληθυσμού αντέχει να υπάρχει με τόσο κραυγαλέες ανισότητες. Από την άλλη στη χώρα μας οικογενειοκρατία, όπου η οικογένεια διευρύνεται στον πυρήνα ενός κόμματος, οποιουδήποτε κόμματος. Όπως είπε ο Βορίδης "τους ξένους θα βάλουμε;" όπου ξένος όποιος δεν ανήκει αποδεδειγμένα και με όρους αφοσίωσης στο κόμμα. Τι γίνεται όμως σε άλλες χώρες, ευρωπαϊκές όπως οι σκανδιναβικές, η Γερμανία, η Ολλανδία, η Ελβετία κλπ; Γιατί δεν βλέπουμε τα δικά τους συστήματα παιδείας με τα υπέρ και τα κατά τους;