Νομίζω ότι υπάρχει μια απλούστευση τύπου άσπρο-μαύρο στην παραπάνω ανάλυση. Από τη μια μεριά αυτοί που άκριτα δέχονται την αφήγηση του ΝΑΤΟ και από την άλλη αυτοί που κατανοούν τους Σέρβους και δεν πέφτουν θύματα της προπαγάνδας των Αμερικανών. Όμως υπάρχει και μια άλλη οδός.Όσο ενοχλούμαι από την παρουσία του Χάντκε στην κηδεία του Μιλόσεβιτς, άλλο τόσο με ενοχλούν τα κολλητιλίκια του Κλίντον με τον Θάτσι. Ο Χάντκε μπορεί να υπερασπιζόταν με θέρμη την πολυεθνική Γιουγκοσλαβία, αλλά τον τελευταίοι λόγο είχαν αυτοί που απαρτίζαν αυτό το έθνος. Ναι, ο διαμελισμός της Γιουγκοσλαβίας εργαλοποιήθηκε από τις μεγάλες δυνάμεις, αλλά από την άλλη υπάρχει και το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης, το οποίο αρνήθηκαν να σεβαστούν Σέρβοι. Το να καταδικάζω την εθνοκάθαρση της Σρεμπρένιτσα, δεν με κατατάσσει αυτόματα στους υποστηρικτές του ΝΑΤΟ. Δεν έχουμε κανένα χρέος να διαλέξουμε στρατόπεδο, όπως από ότι φαίνεται έκανε ο Χάντκε. Έχουμε χρέος απέναντι στην αλήθεια και τους ανθρώπους.Φυσικά όλοι ήμαστε ελεύθεροι να εκφράζουμε τις απόψεις μας. Το ίδιο ελεύθεροι ήμαστε και να κριτικάρουμε τις απόψεις των άλλων.