Όντως μεγάλες ουρές, και μεγάλο ανακάτωμα στις αίθουσες. Για μένα ήταν μια υπέροχη κινηματογραφική εμπειρία, και θα ήταν ακόμα πιο συγκλονιστική αν στην αίθουσα που είχα μπει δεν την είχε "καταλάβει" αυτό το τσούρμο εφήβων που φώναζαν, γέλαγαν, κορόιδευαν και γενικώς προκαλούσαν μια αμηχανία σε εμάς τους υπόλοιπους που πήγαμε για να δούμε πραγματικά την ταινία. Ίσως είχε να κάνει με την άγνοιά τους για το τι θα έβλεπαν τελικά όσον αφορά την απεικόνιση του χαρακτήρα, αλλά και πάλι... δεν είναι αστείο και δε γελάς όταν βλέπεις έναν ψυχασθενή χαρακτήρα, ναι με αλλόκοτη συμπεριφορά, αλλά καθόλου αστεία. Εκτός του ότι με χάλασε κατά τη διάρκεια, με προβλημάτισε και για το πώς μπορεί να αντιμετωπίζουν το "διαφορετικό" στα σχολεία, τις παρέες και τις συναναστροφές τους. Δεν ξέρω αν είμαι υπερβολική που το σκέφτηκα αυτό, μπορεί και να είμαι, αλλά είναι κρίμα να βλέπεις τέτοιες αντιμετωπίσεις ακόμα και σε μια ταινία βασισμένη σε fictional καταστάσεις. Που όμως υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να τις πετύχεις και στην πραγματική ζωή. Τέσπα, ωραία ταινία, τρομερή ερμηνεία του Phoenix αλλά ίσως για όσους θέλουν να κατανοήσουν κι όχι απλώς να παρακολουθήσουν.