Στην πράξη, όποιος έχει ανάγκη μπορεί να παρατείνει τις σπουδές του πολύ περισσότερο από το 2ν+1 (από μόνο του υπεραρκετό για νορμάλ συνθήκες) με διακοπή σπουδών ή μερική φοίτηση.Στο Πανεπιστήμιο οι αιώνιοι μπορεί να κοστίζουν ελάχιστα όχι όμως και καθόλου. Λαμβάνουν μέρος και δωρεάν σε εργαστήρια και εκδρομές. Επιπλέον καθυστούν δυσκολότερο τον προγραμματισμό, αφού για κάθε δράση, από εξετάσεις μέχρι πρακτικές ο αριθμός των φοιτητών οι οποίοι θεωρητικά μπορούν να λάβουν μέρος είναι... μεγάλος.Αυτά όμως είναι τα λιγότερα. Χωρίς ορίζοντα αποφοιτησης ορισμένοι βρίσκουν δικαιολογία να λιμνάζουν για πάρα πολλά χρόνια ενώ θα μπορούσαν να εκπαιδεύονται πάνω σε κάτι άλλο ή να εργάζονται. Αυτό επιδεινώνει το πρόβλημα της αεργίας το οποίο βέβαια έχει να κάνει και με την υπερπληθώρα των προσφερόμενων θέσεων και την εισαγωγή μαθητών που κατά τεκμήριο δεν έχουν τις ακαδημαικές δεξιότητες για να αποφοιτήσουν.Αυτοί είναι οι κύριοι λόγοι που τα περισσότερα πανεπιστήμια του εξωτερικού έχουν όριο σπουδών. Για να μη γελοιόμαστε όμως, στην Ελλάδα οι λόγοι είναι άλλοι και έχουν να κάνουν με την πάταξη του κακώς ενοούμενου φοιτητοσυνδικαλισμού. Οι ισχυρότεροι φοιτητοπατέρες/μητέρες-κομματόσκυλα είναι κατά κανόνα αιώνιοι φοιτητές (όπως ήταν ο Τσίπρας) και η εκδίωξη τους σημαίνει λιγότερη μπαχαλοποίηση του Πανεπιστημίου. Η αρχιδαπίτισα της σχολής μου πχ είχε μπει 2-3 χρόνια πριν από εμένα και τελείωσε χρόνια 2-3 μετά από εμένα. Την είχαν φάει οι εκδρομές στο Μπάνσκο και οι εκλογές... παρόμοιες περιπτώσεις υπήρχαν σε όλες τις παρατάξεις.Τώρα για τα οικονομικά κίνητρα και τα φοιτητοδάνεια δεν είμαι σίγουρος τι εννοείς. Δεν έχει τεθεί ποτέ από κανέναν το θέμα διδάκτρων για τους πτυχιακούς φοιτητές στα δημόσια πανεπιστήμια.