Συμφωνώ απόλυτα. Οι ποινές είναι για γέλια και για κλάματα, εγώ πάντως εξοργίστηκα και έκλαιγα από τα νεύρα μου. Δεν ξέρω αν φταίει η νομοθεσία, οι δικαστές και η στάση τους, το δικαστικό σύστημα και το πόσο μπορεί να επηρεαστεί από εξωγενείς παράγοντες... Δεν ξέρω τι να σκεφτώ, αλλά σε αυτούς τους γονείς, τους γονείς που έζησαν το θάνατο του παιδιού τους εις διπλούν, μία όταν έγινε και μία κατά της διάρκεια αυτής της δίκης και τα όσα εξιστορήθηκαν εκεί μέσα... Σ'αυτούς τους γονείς τι έχουν να πουν όλοι αυτοί; Πώς ανακουφίζουν τον πόνο και τη φρίκη τους; Με το να τους επιβεβαιώνεις ότι σε αυτήν την κοινωνία, δεν τιμωρείται κανείς ακόμα κι όταν διαπράττει φόνο;! Πραγματικά λυπάμαι και θλίβομαι όταν μαθαίνω για τα αποτελέσματα τέτοιων εκδικάσεων τόσο εδώ όσο και στο εξωτερικό -κι εκεί δεν είναι καλύτερα ή πιο αξιοκρατικά τα πράγματα...