Η ψυχική φύση του καθενός διαθέτει ορισμένα, κύρια, πρωτογενή, ψυχικά χαρακτηριστικά, επάνω στα οποία ως βάσεις δομείται η ψυχική μας εξέλιξη και διαμόρφωση. Οι εξωγενείς, περιβαλλοντολογικοί και κοινωνικοί παράγωγες μας επηρεάζουν ανάλογα και συνδυαστικά πάντα, μέσω των πρωταρχικών μας ψυχικών «επεξεργαστών». Για παράδειγμα, κλινικές έρευνες έχουν αποδείξει την ύπαρξη και διαφορετικότητα των πρωταρχικών-πρωτογενών χαρακτηριστικών, βρεφών. Δίδυμα ή τρίδυμα βρέφη που γεννήθηκαν την ίδια χρονική στιγμή, με λίγα μόλις λεπτά μεταξύ τους έως λίγες ώρες, με φυσιολογικό τοκετό ή καισαρική τομή, με πλήρη-φυσιολογικό κύκλο εγκυμοσύνης ή πρόωρα γεννημένα, αντιμετωπίζοντας παρόμοιο ή το ίδιο ακριβώς πρόβλημα υγείας, διαπιστώθηκε ότι ενώ φαινομενικά είναι όμοια μεταξύ τους (όχι εμφανισιακά αλλά ως οργανισμοί προερχόμενοι από την ίδια μήτρα με κοινό DNA), έχουν όμως πολύ μεγάλες διαφορές στο πρώιμο στάδιο ψυχικής, ατομικής δυναμικής όσο αφορά την αντιμετώπιση του (ίδιου) προβλήματος. Ενώ ορισμένα βρέφη σχεδόν παραιτήθηκαν της προσπάθειας, είτε πεθαίνοντας είτε αναρρώνοντας σε αργούς έως πολύ αργούς ρυθμούς, τα αδέρφια τους λειτούργησαν και ανταπεξήλθαν πολύ γρηγορότερα και αναρρώσαν σε συντομότερο διάστημα, χαρακτηριζόμενα από τους ιατρούς ως «μαχητές» με ψυχική δύναμη και εμφανή την θέληση τους για την ζωή.Οπότε, εκτός των ερευνών αυτών, αν υποθέσουμε ότι δεν υφίστανται, υποθέτω πως ένα τεράστιο ποσοστό του ανθρώπινου γένους δεν γνωρίζει τα έργα του Ντίκενς ή άλλων συγγραφέων που υποστηρίζουν τον εγωισμό και το ζωώδες-πρωτόγονο ένστικτο του ανθρώπου ως κύριο και αναπόσπαστο γνώρισμα, ώστε να επηρεαστούν από αυτούς και να λειτουργήσουν ανάλογα.Τα κοινωνικά πρότυπα και αντιλήψεις ακυρώνονται ολοκληρωτικά όταν ο άνθρωπος υπό τις ανάλογες συνθήκες επιβίωσης καλείται νομοτελειακά από τη φύση του να βοηθήσει, όχι μόνο το ίδιο του το είδος αλλά και διαφορετικά είδη από εκείνον (ζώα) ή σε περιπτώσεις απειλής να υπερασπίσει την οντότητα του εξουδετερώνοντας σαν νοήμον αρπακτικό (που είναι), τον οποιοδήποτε θηρευτή του. Το κύριο, ανθρώπινο χαρακτηριστικό δεν είναι η επιθετικότητα, αλλά η νοήμονα επιβίωση.Η πανανθρώπινη κυριαρχία επάνω σε κάθε τι στον πλανήτη, δεν προήλθε από την ανάγκη επιβολής του στη φύση και στο φυσικό περιβάλλον (η ίδια του η φύση είναι ενάντια σε αυτό), αλλά από την σταδιακή, ανεξέλεγκτη, κοινωνική του, ιμπεριαλιστική ανάπτυξη - κατ' επέκταση, δημιουργίας, εφαρμογής και τήρησης συγκεκριμένων-χαρακτηριστικών κοινωνικών (και θρησκευτικών) κανόνων, επιβολής και κυριαρχίας της μίας κοινωνίας στην άλλη.Το ανθρώπινο ον ως μονάδα ή ως μέλος μικρών κοινωνικών ομάδων λειτουργεί πολύ διαφορετικά, πιο χαλαρά, αρμονικά και φυσιολογικά, εν αντιθέσει με την συμπεριφορά του εντός μεγάλων και απρόσωπων κοινωνιών οι οποίες σχεδόν εκμηδενίζουν την θετική, ατομική του δυναμική.
Σχολιάζει ο/η