Δυστυχώς οι μεν τροφοδοτούν το μίσος των δε και αντιστρόφως.Να παρατηρήσω όμως το προφανές, ότι οι ισλαμοφασίστες δεν έχουν πολιτικά κόμματα ή πολιτικούς βραχίονες στην Δύση, ούτε κατεβαίνουν στις εκλογές των δυτικών χωρών. Δεν προσπαθούν να γίνουν mainstream στις κοινότητες μουσουλμάνων μεταναστών στην Δύση, είναι ως επί το πλείστον παραφυάδες ενός παράνομου underground κινήματος (ή περισσότερων του ενός τέτοιων κινημάτων) και προσπαθούν να σπείρουν το χάος και τον τρόμο στις δυτικές κοινωνίες και (ανάμεσα σε άλλα) να σαμποτάρουν την αφομοίωση των μεταναστών. Ως τέτοιοι οι ισλαμοφασίστες λειτουργούν και ως χρήσιμοι ηλίθιοι των φασιστών. Σε γενικές δε γραμμές οι δημοκρατίες τούς αντιμετωπίζουν όπως πρέπει, με αστυνομικές, και ενίοτε μικρής κλίμακος στρατιωτικές επιχειρήσεις. Οι δε οπαδοί της σαρία στην Δύση δύσκολα έχουν πολιτικό μέλλον γιατί η ιδεολογία τους προσκρούει στο δυτικό αξίωμα που λέγεται διαχωρισμός της πολιτικής από την θρησκεία--ο οποίος διαχωρισμός σίγουρα μπορεί να επιβληθεί στους μη χριστιανούς όσο αυτοί αποτελούν μειονότητα. Σε όλα αυτά το πολιτικό Ισλάμ στην Δύση διαφέρει από τα ακροδεξιά και φασιστικά κόμματα, που σιγά-σιγά (μαζί με τα λαϊκίστικα/ριζοσπαστικά αριστερά, στις χώρες με αριστερή παράδοση/default mode, όπως η Ελλάδα) πολύ ύπουλα και επιτυχημένα πριονίζουν το δημοκρατικό πολίτευμα.