Μη φαγώνεστε χωρίς λόγο.Πριν από είκοσι και κάτι χρόνια που μπήκα στην αγορά εργασίας ήταν πανεύκολο να βρεθεί αξιοπρεπής δουλειά. Από το 2000 ως το 2003 είχα αλλάξει τρεις δουλειές μόνο για να μεταφέρομαι σε πιο καλοπληρωμένα πόστα. Η γενιά μου ήταν τυχερή. Ούτε πιο άξια, ούτε πιο βυσματούχα, ούτε τίποτα. Έπεσε σε καλύτερες εποχές.Η σημερινή γενιά που βγαίνει στην αγορά έχει να αντιμετωπίσει ένα εφιαλτικό τοπίο. Πολύ περισσότεροι ανταγωνιστές για πολύ λιγότερες θέσεις σε επιχειρήσεις οι περισσότερες των οποίων υποφέρουν για να τα βγάλουν πέρα. Επιπροσθέτως, η σημερινή γενιά έχει ν' αντιμετωπίσει τον έλληνα επιχειρηματία που έβλεπε πάντα την επιχείρησή του ως μαγαζάκι του και όχι εταιρεία. Αυτή η στρέβλωση είναι πιο χτυπητή σήμερα με την κρίση και βγαίνει στο τι ζητά ένας εργοδότης από τον υποψήφιο εργαζόμενο.Ο μέσος κουτοπόνηρος εργοδότης σκέφτεται ότι πλέον μπορεί με το ίδιο κόστος να προσλάβει έμπειρο προσωπικό, αφού δεν υπάρχουν προστατευτικές συλλογικές συμβάσεις και η ανεργία προσφέρει πρόθυμους και έμπειρους με μικρές απαιτήσεις.Δε μπορώ να μπω στη θέση ενός νέου που ξεκινά τώρα. Καταλαβαίνω όμως ότι είναι πολύ δύσκολο.