Ο εξομολόγουμενος/μενη εκφράζει το φόβο της απώλειας των γονιών του που το βλέπω πλήρες φυσιολογικό συναίσθημα. Το ίδιο αισθάνομαι και γω. Τι σημαίνει; Πρέπει να πάμε όλοι μαζί στο ψυχολόγο; Όλοι μας έχουμε το φόβο του θανάτου. Η μαμά μου έχασε το μπαμπά της 40 ετών ενώ είχε κάνει οικογένεια και είχε κλειστεί στον εαυτό της για χρόνια. Απλά αγαπητέ/αγαπητή η υπερβολή που διακρίνω είναι ότι σου έχει γίνει εμμονή αυτή η σκέψη και σε φθείρει γενικώς. Δυστυχώς είναι κάτι αναπόφευκτο να συμβεί αλλά με προβληματίζει που εύχεσαι να φύγεις πρώτος/πρώτη από αυτούς για να μη βιώσεις το δικό τους θάνατο. Η δική σου άρνηση για ζωή οδεύει ή είναι πλέον η κατάθλιψη. Προσπάθησε να αποβάλλεις αυτές τις σκέψεις και να απασχολείς το μυαλό σου με πράματα που σε ευχαριστούν. Αν αυτό το συναίσθημα γιγαντώνεται τότε να πάρεις τη γνώμη ενός ειδικού που πάνω κάτω τα ίδια θα σου πει.
