Τα παιδιά είναι σκληρά...οι ενήλικες μπορούν να γίνουν ακόμα σκληρότεροι...Πήγαινα λύκειο σε μια εποχή που η λέξη bullying δεν υπήρχε ακόμα στη ζωή μας...η λέξη,όχι η δράση...Εσένα σε παρενοχλούσαν λόγω λεπτής σιλουέτας και ακμής,εμένα λόγω καλών βαθμών και joy division και κάποιους άλλους για χίλιους δυό διαφορετικούς λόγους...Είχες όμως και δύο φιλαράκια...όπως κι εγώ τότε βρήκα"σύμμαχο"σε μια φίλη που διατηρώ μέχρι σήμερα...Και τους συνάντησα κι εγώ εκείνους που για μια ολόκληρη χρονιά μου είχαν κάνει τον βίο αβίωτο...Κάποιοι δεν μου έδωσαν σημασία...Αλλά και δύο απ'αυτούς μου ζήτησαν και συγγνώμη(ο ένας μάλιστα μου ζήτησε και να βγούμε!).Δεν μου έκανε καμία διαφορά...Είχα προχωρήσει και τα είχα αφήσει όλα πίσω μου...Είχα μάθει να αποδέχομαι και να αγαπάω εγώ τον εαυτό μου και να γουστάρω τις διαφορές περισσότερο από τις ομοιότητες...Στο σχολείο θέλεις να ανήκεις κι εσύ στο περιορισμένο σύνολο...έξω στη ζωή,διαλέγεις εσύ το σύνολο...