Μου έκανε μεγάλη εντύπωση αυτή η εξομολόγηση. Είναι σαν να ακουω τον εαυτό μου πραγματικά!! Έχω περάσει από αυτό που περνάς με μια αδελφικη φιλη. Για την ακρίβεια το περνάω ακόμα κατά περιόδους.Απλά η δική μου φίλη δεν "αντιγράφει" τόσο από την παρέα όσο υιοθετεί κατά μία έννοια διάφορετικες προσωπικοτητες,δεν ξέρω εάν το εκφράζω σωστά.Και πίστεψε με,είμαστε σε μεγαλύτερη ηλικία (όχι πολύ),άρα είναι και λίγο πιο ανησυχητικό.Κάποια στιγμή με ενοχλούσε πολύ όλο αυτό γιατί ένιωθα ότι δεν ξέρω πλέον ποιον άνθρωπο έχω απέναντι μου. Αυτό άλλαξε όταν κάθισα και σκέφτηκα ορισμένα πράγματα.Το εξέτασα τελείως από τη δική της πλευρά, δηλαδή τι λόγους έχει να το κάνει αυτό.Κατέληξα σε κάτι το οποίο θεωρώ κλειδί και στη δική σας υπόθεση:αυτά τα προσωπικά θέματα που αναφέρεις!ε θα δεις ότι από εκεί πηγάζουν όλα ανασφάλειες,άγχη κλπ. Η συμπεριφορά ενός ατόμου σπάνια έχει να κάνει με μας αλλά σχεδόν πάντα με τον ίδιο.Μην ανησυχείς! Είναι καθαρά δικό της θέμα.Αν το φέρει η στιγμή απλά πες της ότι δεν τη βλέπεις πολύ στα καλά της και διακριτικά ανέφερε το θέμα του ειδικού (υποθέτω αυτό εννοείς βοήθεια!) καλή συνέχεια και μην αγχώνεσαι!!