Εγώ όλα αυτά τα βρίσκω στερεοτυπικά τέρμα. Οι αμοιβαίες δεσμεύσεις μιας βαθιάς σχέσης (φιλικής, ερωτικής ή άλλης) και η επένδυση σε αυτές είναι που την κάνουν βαθιά, ουσιαστική και solid. Τα συναισθήματα μόνα τους ποτέ δεν φτάνουν για μια τέτοια υπόθεση. Ούτε οι συμπάθειες βέβαια. Και τελικά ούτε οι πράξεις. Ξέρεις ποιό είναι το κακό με τις ταμπέλες και τους τίτλους; Όχι ότι υπάρχουν ή ότι τους βάζουμε. Αλλά ότι τους πιστεύουμε χωρίς πολλά πολλά (γιατί είναι πιο εύκολο και δεν απαιτεί ανάλυση). Αντί να κοιτάξουμε τον τίτλο μεν, αλλά να πιστέψουμε την ουσία δε. Τί σημασία έχει επί της ουσίας για την ίδια την σχέση σας πώς θα τον πεις τον κολλητό φίλο, αν είναι πραγματικός σου φίλος και το ξέρει και το ξέρεις; ΚΑΜΙΑ! Τί σημασία έχει πώς θα το πεις το παρεάκι σου, από την στιγμή που ξέρεις και ξέρει ότι δεν είστε μαζί παρά για να διασκεδάζετε και για να έχετε μια συντροφιά όταν δεν προτιμάτε να είστε μόνοι σας; Τί διαφορά θα κάνει για την παρέα σας; Πάλι καμιά. Το αυτό ισχύει για όλες τις ιδιωτικές ανθρώπινες σχέσεις.Ιδεατά, οι τίτλοι θα έπρεπε να αντιστοιχούν στην ουσία και αυτήν να συνοψίζουν. Μόνο που επειδή ακριβώς είναι τίτλοι, δηλαδή επιφάνεια, περιτύλιγμα, και επειδή για να εγερθούν σίγουρα δεν απαιτούν όσα απαιτεί η ανύψωση της ουσίας, εξυπηρετούν και άλλους σκοπούς - καλώς ή κακώς. Οι τίτλοι και οι ταμπέλες από τη φύση τους προσφέρονται για συνθηματικές περιλήψεις· πεδίο κατά κανόνα ιδαίτερα πρόσφορο στην αναπαραγωγή στερεοτύπων. Είναι κι αυτό μια πραγματικότητα που δεν μπορούμε να παραβλέψουμε ή να υποτιμήσουμε και καλό είναι να την έχουμε υπόψιν μας.Το βαθύ εσωτερικό δέσιμο μεταξύ δύο ανθρώπων και η αφοσίωση σε αυτό δεν σημαίνει μόνο νοιάξιμο. Είναι κάτι παραπάνω, για την ακρίβεια είναι πολλά παραπάνω. Σημαίνει αμοιβαία κατανόηση, σημαίνει αμοιβαία αποδοχή του εξωτερικού αλλά και του βαθύτερου κόσμου του άλλου, σημαίνει μοίρασμα, σημαίνει αμοιβαία συμπαράσταση και υποστήριξη, σημαίνει οικειότητα και ρεαλισμό που δεν σε τρομάζει και δεν κλυδωνίζει την σχέση, μπορεί να σημαίνει και υπέρβαση των ορίων σου σε στιγμές... Ο ορισμός είναι πολύ μεγάλος και δεν χωράει στα λόγια. Εξάλλου, αυτό συνιστά το μεγαλείο αυτών των σχέσεων. Οι σχέσεις που περικλείουν όλα αυτά και άλλα τόσα είναι αρκετά σπάνιες - σημαντικά σπάνιες για να κάνουμε πως δεν το βλέπουμε (οι περισσότεροι αρκούμαστε στα ημίμετρα). Αυτή είναι η θέση μου για την αληθινή φιλία. Τώρα, γενικολογώντας για κάτι τόσο στενό, όπως το αν θα λέμε τα γκομενικά μας με τον αληθινό φίλο ή αν θα τα λέμε με κάποιους άλλους (όπως κι αν τους ονομάσουμε, ό, τι κι αν είναι πραγματικά για 'μας) είναι κάτι σχετικό και εξαρτάται από διάφορες εξατομικευμένες παραμέτρους. Κάθε περίπτωση είναι διαφορετική. Και δεν θα βιαζόμουν να βγάλω συμπεράσματα μόνο από μια πρόταση.Αλλά, όταν ο φίλος μας (για τον α ή τον β λόγο) νιώθει μέσα του ότι δεν είμαστε προτεραιότητά του, δεν είναι κάτι που θα προσπερνούσα. Εκεί κάτι συμβαίνει, κάποια προβληματική ερμηνεία της κατάστασης υποδηλώνουν αυτά τα συναισθήματα - προβληματική από τον έναν ή τον άλλον. Με την προϋπόθεση, βέβαια, ότι δεν αφήνει τις συγκρίσεις να τον επηρεάσουν (δηλ. προσωπικές ανασφάλειες άλλου τύπου) και ότι δεν επιθυμεί υποσυνείδητα να μας περιορίσει σαν άτομα ή σαν (αληθινούς ή ντεμί) φίλους απέναντι σε άλλες σχέσεις μας (δηλ. κτητικότητα).
