Εμένα με συγκινούν πολύ περισσότερο από τους μεγκα αλέξανδρους οι λάρνακες και τα κτερίσματα για τους δυο Ελευσίνιους ιππείς που δεν τους μνημονεύει ονομαστικά η ιστορία και τους έθαψαν ταυτόχρονα να κοιτάζονται για χιλιετίες αφότου δοξάστηκαν στα Λεύκτρα, δυο άντρες από δυο μυριάδες πεσόντων. Μπορεί να ήταν συγγενείς ή φίλοι ή εραστές. Ποιός ξέρει; Έχει σημασία; 'Εφυγαν μαζί με τ' άλογα για την Θήβα και τους φέρανε πίσω νεκρούς όμως νικητές, ήρωες. Για τις νευρώσεις των στρατηγών , για τις ψυχώσεις των όλων, για να κινηθούν τα νήματα της ιστορίας, ήρωες.