#7Καταρχάς καλά έκανες και έγραψες αυτές τις λίγες σειρές διότι είναι πολύ πιο συχνό το φαινόμενο αυτό από ότι νομίζουμε. Επίσης δεν φταις εσύ γιαυτό που έγινε και εύχομαι να βρεις την δύναμη να το συζητάς όπως ακριβώς βρήκες την δύναμη να αρθρώσεις αυτήν την ερώτηση. Επειδή και στο δικό μου περιβάλλων το έχω συναντήσει θα ήθελα να σου πω πως την πρώτη φορά ήμουν σχεδόν 20 χρονών όταν σε μια πολύ καλή μου φίλη από την σχολή συνέβη το ίδιο περιστατικό. Ήταν τρομακτικό και της σταθήκαμε όσο μπορέσαμε, όσο μας επέτρεψε. Περισσότερο βέβαια την βοήθησε ο ψυχολόγος και θαύμασα και την θαυμάζω ακόμα για την δύναμη της! Έκανε μήνυση και ακολούθησε διαδικασία αποβολής γιατί υπάρχουν και χειρότερα. Αν και ο δράστης δεν βρέθηκε, μπόρεσε με τα χρόνια να σταθεί στα πόδια της. Δεν έχουμε ξαναμιλήσει γιαυτό το θέμα αλλά ξέρω ότι δεν ήταν εύκολο. Αργότερα και ξαναγνώρισε άλλους άντρες και έκανε και ένα παιδί που ετοιμάζετε να μπει στην εφηβεία. Η ζωή είναι γεμάτη από τέτοιες ιστορίες γιαυτό θα σου γράψω για μια πολύ καλή συνάδελφό μου που είναι μητέρα τεσσάρων παιδιών. Είναι πολύ κοινωνική και με τον σύζυγο της έχουν μια φυσιολογική σχέση από τον οποίο έχει τα τρία μικρότερα παιδιά της. Τον μεγαλύτερο της γιο τον απέκτησε όταν ο πρώτος της φίλος με την πρώτη ευκαιρία την βίασε γιατί θεωρούσε ότι ήταν δικαίωμα του. Δεν υπήρξε αμφιβολία ότι δεν το ήθελε γιατί ήταν και η πρώτη της φορά και δεν αισθανόταν ακόμα έτοιμη. Το καλό σε αυτήν την περίπτωση είναι ότι μπόρεσε να το πει στους γονείς της η οποίοι για θρησκευτικούς λόγους αποφάσισαν να κρατήσει αυτό το παιδί. Φυσικά και δεν ξανάεπικοινώνησαν με τον πατέρα του παιδιού και γιαυτό φρόντισαν οι γονείς της καθώς και ήλθαν και σε επικοινωνία (αν δεν απατώμαι) με τους γονείς του από τους οποίους δεν ήλθε καμία ανταπόκριση. Τον είχε συναντήσει αργότερα στη αγορά κατά τύχη και το μόνο που την πείραξε είναι που δεν γύρισε να δει τον γιο του που ήταν τότε 2 1/2 χρονών.