Πολυ ωραια προσωπικη ιστορια!! Μακαρι οι ανθρωποι να μην ντρεπονταν να κανουν αυτο που κανεις, να διηγουνται και να μοιραζονται προσωπικες ιστοριες, να μην φοβουνται ν ανοιχτουν, να αναγνωριζουν τα παθη και τα λαθη τους..Δεν εχω δει τους Αποντες -μετα απο αυτη την ιστορια θα το ψαξω, μπορει να βρω κι εγω παραλληλισμους με τους δικους μου φιλους των φοιτητικων χρονων που αφησα πισω στη Θεσσαλονικη - αλλα ωωω Φρουτοτυπο <3 (καρδουλες) το ανεφερες και σκαλωσα εκει, ξαναζωντανεψε η φοιτητικη μου ζωη και το χασομερι στη Ναυαρινου (ποσο ελευθερο χρονο ειχαμε τοτε, ανεπαναληπτο!!) :-) ευχαριστουμε για τις αναμνησεις...