سبحان الله‎ Πολλές μορφές βίας, υπό την ευρεία έννοια κι όχι την τυπική, έχουν τελικά τους συσχετισμούς τους με την σωματοποιημένη βία. Δεν συμφωνώ, όμως, ότι μπορούν να αποφευχθούν όλες οι μη σωματοποιημένες μορφές βίας και σε κάποιες περιπτώσεις η ψυχολογική βία, που δέχεται το άτομο, είναι αρκούντως ύπουλη/ επικίνδυνη και (κυρίως) δεσμευτική, ακόμη και σε σχέση με την σωματική. (Επίσης μπορεί να είναι βία που «εξαναγκάζει» το άτομο στο να προβεί σε μία καθοριστική πράξη αντανακλαστικής βίας ενάντια του ιδίου του εαυτού. Αλλά ας μην παραμείνουμε στους ορισμούς). Στο παράδειγμα που έθεσα, για να είμαι ειλικρινής, δεν ήθελα να γίνουν συνδέσεις με υφιστάμενες πραγματικές πεποιθήσεις. (Κακώς, θα έπρεπε να το είχα προβλέψει) Η υπόθεση, όμως, είχε ως εξής ότι: 1. Είσαι αριστερόχειρας 2. Οι αριστερόχειρες, σύμφωνα με μία (φανταστική) θρησκεία, την οποία ασπάζονται ο περίγυρός σου, ας την ονομάσουμε «πορτοκαλί θρησκεία» είναι βδελύγματα και άρα όλοι πρέπει να είναι ή να παρουσιάζονται ως δεξιόχειρες, ακόμη κι αυτοί που δεν είναι καν αμφιδέξιοι 3. Μένεις με τους γονείς σου διότι είναι ανήλικος ή δεν υπάρχει άλλη δυνατότητα κ.λπ.. Επίσης η απεργία πείνας λειτουργεί κάτω από ένα πολύ διαφορετικό καθεστώς, όντας μέσον πιέσεως/διαμαρτυρίας. Το να ωθείται ένα άτομο στο να πιστεύει ότι το x «ευλογημένο» νερό αποτελεί μέσον καταπολέμησης του έμπολα είναι παραπλάνηση-εξαπάτηση-χειραγώγηση-εκμετάλλευση της ευπιστίας/ απελπισίας/ ελλιπούς μορφώσεως ενός ατόμου. Δυνητικά και δύο καταστάσεις μπορούν να οδηγήσουν σε ένα κοινό αποτέλεσμα (βλάβες στην υγεία του ατόμου ή/και θάνατο), όμως δεν είναι –ακριβώς- συγκρίσιμες.