‘’Το ζήτημα δεν είναι οι δημόσιοι υπάλληλοι ούτε οι ιδιωτικοί’’,ναι –αν και η πιο εξελιγμένη μορφή κοινωνίας δεν υπόσχεται ειδυλλιακές εξισωτικές καταστάσεις -εν τέλει δεν είναι εκεί το πρόβλημα.Το πρόβλημα είναι ο παράφορος έρωτας( και) της αριστεράς με το κράτος.Λες και αν δεν τον εκδηλώσει αυτόν τον έρωτα κινδυνεύει να στιγματισθεί ως αποσυνάγωγη,ως ενδοτική σε νεοφιλελεύθερους πειρασμούς.Σαν να είναι ο κρατισμός η ασφαλιστική δικλείδα που προστατεύει το γνήσιο και το αμόλευτο αριστερό αίσθημα.Λες και ο νεοφιλελευθερισμός μόνο με κρατισμό μπορεί νικηθεί.Δυστυχώς δεν έχει καταλάβει ακόμα η αριστερά ότι αυτή η διεστραμμένη σχέση του πολιτικού συστήματος με το κράτος μας οδήγησε στην κατάρρευση…Η εύρυθμη και αποτελεσματική λειτουργία του Δημόσιου προυποθέτει φυσιολογική σχέση με τα εκάστοτε κυβερνητικά κόμματα,να τηρούνται δηλαδή οι αποστάσεις.Οι συνεχείς παραβιάσεις δεν υποδηλώνουν μόνο ιδιοτέλεια,υποδηλώνουν έλλειμμα, ιδεολογικό έλλειμμα και καθηλωμένο πνεύμα.