#6 : Πραγματικά λυπάμαι που συνεχίζουν να υπάρχουν άνθρωποι, και κυρίως κοπέλες, που πιστεύουν ότι το να είσαι η δεύτερη επιλογή είναι και το καλύτερο. Δε θα κρίνω το υποτιθέμενο πρόβλημα ούτε από ηθική άποψη, ούτε καν από άποψη σε θέματα φιλίας, τα οποία μάλλον αγνοείς. Η γνώμη μου πάντοτε ήταν, ότι δεν υπάρχει λάθος ή σωστό, ηθικό ή ανήθικο, παρά μόνο αυτό που θεωρεί ο καθένας μας καλό για τον εαυτό του, μέχρι εκεί που του επιτρέπει η συνείδησή του. Μας περιγράφεις λοιπόν μία αν μη τι άλλο παθιασμένη ιστορία, στην οποία εσύ είσαι η κοπέλα με την οποία ένας άντρας απατά, μία όχι οποιαδήποτε γυναίκα, αλλά τη φίλη σου.Ας μη ρωτήσω, από ευγένεια, πόσο καλή "φίλη" σου τη θεωρείς.Δε θα εστιάσω ούτε στο αν νιώθεις άσχημα απέναντί της ( προφανώς οχι), ούτε θα σχολιάσω τη #στάση_άρχοντα του ανθρώπου, που κυριολεκτικά σας χειραγωγεί αμφότερες (μεγάλη η χάρη του). Ένα μόνο πράγμα θα ρωτήσω: πως νιώθεις όταν κάποιος σου λέει ότι προτιμά εσένα , ερωτικά τουλάχιστον (και μάλλον μόνο έτσι), αλλά παρ'όλα αυτά προτιμά να σε βάζει στο περιθώριο και φυσικά να σε αναγκάζει να κρύβεσαι, όχι από τη φίλη σου, αλλά και απο τον ίδιο σου τον εαυτό? Και κάτι ακόμα: Ειλικρινά, πιστεύεις στ'αλήθεια ότι αν υπάρχει έστω και μία περίπτωση, όταν και αν το διαλύσει με τη φίλη σου (το καλό που του θέλω, σε καμιά γυναίκα δεν αξίζει τέτοια κοροϊδία), να επιλέξει εσένα? Και το κυριότερο όλων: Πιστεύεις ότι σε σένα θα φερθεί διαφορετικά και θα είναι ξεκάθαρος μαζί σου? ΟΥΤΕ ΚΑΝ. Και μία συμβουλή: Είμαστε ότι επιτρέπουμε στους άλλους να μας θεωρούν. Αυτά, από έναν άνθρωπο που ξέρει πολύ περισσότερο από πολλούς άλλους, πως είναι να σου συμπεριφέρονται δίνοντάς σου κάτι λιγότερο από το ελάχιστο κι εσύ να νομίζεις ότι λαμβάνεις κάτι παραπάνω από το περισσότερο. Anyway, τίποτα δεν είναι παρεξηγίσιμο.Όπως είπε πριν και κάποιος άλλος, "δεν πειράζει. Μικρή είσαι ακόμα.Θα μάθεις"...