Έκανα το λογαριασμό κάποτε για να σχολιάσω κάτι και δεν το έκανα ποτέ.. Και είναι η πρώτη φορά που τον ενεργοποιώ ξανά για να πω κι εγώ τη γνώμη μου για την ερώτηση 3. Είμαι γιατρός, στα πρώτα χρόνια της ειδίκευσης και πέρασα έντονα τη φάση "δε θέλω να είμαι γιατρός" κατά τη διάρκεια των σπουδών μου, λόγω πίεσης, λόγω φόρτου εργασίας και -κυρίως- γιατί δεν καταλάβαινα γιατί το να μαθαίνω τόμους με βιβλία απ'έξω και να με βρίζουν οι μεγαλοκαθηγητές με πάει ένα βήμα πιο κοντά στο να γίνω γιατρός. Δε νομίζω ότι το μίσησα τόσο πολύ όσο περιγράφει η απελπισμένη εδώ, αλλά σίγουρα σκέφτηκα πολλές φορές ότι είναι η ώρα να τα παρατήσω. Δε μου άρεσε καμία ειδικότητα, δεν μπορούσα να φανταστώ το μέλλον μου σαν γιατρός και τελικά, αν μου έλεγε κάποιος ότι σήμερα θα ήμουν εδώ, θα δούλευα και δε θα μπορούσα να φανταστώ τον εαυτό μου να κάνει κάτι άλλο θα γέλαγα μέχρι δακρύων.Η ιατρική περιλαμβάνει πάρα πάρα πάρα πολλά πεδία, τα οποία δεν περιορίζονται στην άσκηση της κλινικής ιατρικής. Η ειδικότητα είναι μόνο ένα από αυτά. Υπάρχει η διοίκηση μονάδων υγείας (θα χρειαστείς όμως μεταπτυχιακό για αυτό), υπάρχει ο χώρος του φαρμάκου τόσο εμπορικά/συμβουλευτικά όσο και ερευνητικά, υπάρχει η κοινωνική ιατρική και η ιατρική της εργασίας, υπάρχει η βιοστατιστική και όλα αυτά δεν έχουν ασθενείς και γιατρούς. Δε θα γίνουν όλοι καρδιολόγοι και χειρουργοί, ούτε θα σώζουν όλοι ζωές. Κάποιοι κάνουν μεγάλα πράγματα σε άλλους τομείς με ένα πτυχίο ιατρικής.Το κακό με την ιατρική σαν σχολή και σαν επάγγελμα είναι ότι απορροφά τεράστιο μέρος του χρόνου και της ενέργειάς μας και μέχρι να τελειώσουμε τη σχολή δεν έχουμε ιδέα τι μας περιμένει και τι μπορεί να πέσει στο δρόμο μας. Κάνε υπομονή, η επαγγελματική σου πορεία ακόμα δεν έχει προδιαγραφεί.Δύο συμβουλές έχω (αν και δε με ρώτησε κανείς, εγώ αποφάσισα να πεταχτώ!)1. Αν δε θες επαφή με τον άρρωστο, κοίτα καλύτερα να αποφύγεις την κλινική ειδικότητα. Ο ασθενής περιμένει έναν καλό επιστήμονα πρόθυμο να τον προσέξει, κι όταν δε συμβαίνει αυτό το καταλαβαίνουν. Οι ασθενείς φοβούνται και υποφέρουν αρκετά και χωρίς εμάς, το τελευταίο που χρειάζονται είναι ένας γιατρός που γράφει με φώτα νέον πάνω από το κεφάλι του "Δε με νοιάζεις"2. Σε άμεση συνέχεια με το προηγούμενο, λεφτά από την κλινική ιατρική δεν έχει βγάλει πολύς κόσμος. Τουλάχιστον όχι με τους σημερινούς μισθούς. Νομίζω ότι με νόμιμο τρόπο (γιατί ελπίζω ότι αυτό έχεις στο μυαλό σου) λεφτά έβγαλαν οι εξαιρετικοί γιατροί, που αφοσιώθηκαν πλήρως στο αντικείμενο τους. Έτσι αν δε θες να ανήκεις στην κατηγορία των γιατρών που βρίζει ο κόσμος γιατί χρηματίζονται, ψάξε όλες τις εναλλακτικές σου.Υ.Γ. Επειδή τρέμω ότι θα αρχίσει ο σχολιασμός για τους γιατρούς που τα αρπάζουν και δε συμπονούν τον κόσμο κλπ κλπ, να σας προλάβω για κάτι. Ναι, υπάρχουν και αυτοί και λυπάμαι πραγματικά γι'αυτό. Αλλά οι περισσότεροι που γνωρίζω εγώ είναι καλά παιδιά (εντελώς μαμούχαλα και ακοινωνικοποίητα βέβαια αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία), και το μόνο που θέλουν είναι να είναι σωστοί επαγγελματίες, να κάνουν το καλύτερο για να βοηθήσουν τους ασθενείς τους και να ζήσουν αξιοπρεπώς. Η κούραση συχνά μας κάνει δύστροπους, αλλά αυτό δεν αναιρεί ότι νοιαζόμαστε. Φωνάζουμε ότι δεν πληρωνόμαστε καλά, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι απαιτούμε από τον ασθενή να μας πληρώσει τη διαφορά, αλλά από το κράτος να μην ξεχνάει ότι είμαστε άνθρωποι και περιμένουμε έναν μισθό για να ζήσουμε. Αυτό για να προλάβω το μένος αυτών που θα αρχίσουν να με βρίζουν... Συγνώμη για το κατεβατό.