ακριβώς αυτό που λέει ο Χαρμίδης. Σαφώς θετικό πρόσημο στο θάρρος και τη δημόσια ανακοίνωση, όταν όμως μοιραία αυτό σε καθιστά spoke-person μιας μειονότητας (ρόλο που αποδέχεται και ο ίδιος εφόσον λέει ότι το κάνει για να δώσει θάρρος σε οροθετικούς) οφείλεις να παραλείπεις εξοργιστικές δηλώσεις περί του τι και ποιον ηθελες μέσα σου για γιατί.Τα όρια τελικά ανάμεσα στο "το κάνω για να βοηθήσω" και"το κάνω για την πάρτη μου" είναι πάντα δυσδιάκριτα, όταν όμως γινόμαστε αυτόκλητοι υπερασπιστές οφείλουμε να προσέχουμε δύο φορές στο τι επικοινωνούμε και το πως το επικοινωνούμε.Με άλλα λόγια, σε μια εποχή που οι οροθετικοί στοχοποιούνται από την κοινωνία και, το σημαντικότερο, από τους φορείς πρόνοιας με σαθρά επιχειρήματα του τύπου "σιγά μην πληρώσουμε εμείς επειδή ο άλλος ήθελε να κάνει ασύστολο σεξ χωρίς προφυλάξεις", το να βγαίνεις και να λες "ήθελα να κολλήσω HIV", μάλλον περισσότερο ΚΑΚΟ κάνεις παρά καλό, μάλλον τους δικούς σου δαίμονες θέλεις να ξορκισεις παρά να βοηθήσεις το σύνολο των ομοιοπαθούντων και ναι τελικά, αυτό δεν σε κάνει καλύτερο παράδειγμα από την εκλιπούσα Μαίρη Παπαγιαννίδου.
Σχολιάζει ο/η