Συμφωνώ. Θα ήθελα απλώς να προσθέσω ότι το υπαρξιακό άγχος που βιώνει το #2 είναι απαραίτητο κομμάτι της διαδρομής του προς την ωριμότητα και την αυτογνωσία. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που "πέρασαν και δεν ακούμπησαν", ποτέ δεν αναρωτήθηκαν όπως κάνει τώρα το 2 ή αναρωτήθηκαν για τους λάθος λόγους και όλη τους η ζωή κύλησε μέσα σε μια πλάνη ανατροφοδοτούμενη από το σύστημα και τις καταστάσεις. Η αναγκαστική συμφιλίωση με το πεπερασμένο των επιλογών και των δυνατοτήτων μας δεν σημαίνει παραίτηση και συμβιβασμός σε μια ανούσια για εμάς ζωή, κενή περιεχομένου. Αγαπητό 2, αναρωτήσου αν το μονοπάτι που επέλεξες εκφράζει ένα κομμάτι του χαρακτήρα σου ή οδηγήθηκες εκεί από τις σχολικές σου επιδόσεις και τις κοινωνικές πιέσεις. Υπάρχουν χιλιάδες τρόποι να γεμίσουμε το κανάτι της ζωής. Αγάπησε τον δικό σου τρόπο.