Παρίσιε, όχι, δε μου αρέσει ο παραλληλισμός. Όχι, δεν έχει σε τίποτα να κάνει με την κοινωνία (έχει περάσει ανεπιστρεπτί η εποχή που ρίχνανε τα εξώγαμα παιδιά ή τα παιδιά χωρισμένων μητέρων στις βρεφοδόχους, για να μην πας και το αποδώσεις εκεί). Έχει να κάνει με τρεις ανθρώπους (συνήθως, φαντάζομαι...) και με το οικείο περιβάλλον τους (με αυτό εννοώ τα παιδιά, τα κατοικίδια, άντε ίσως και κανέναν πολύ κοντινό κοινό φίλο). Επίσης, η απιστία δεν κινείται αποκλειστικά από χαιρεκακία (έστω και στην πιο αθώα μορφή της), όπως κινείται μια φάρσα. Μπορεί να κινείται από έρωτα, μέχρι βαρεμάρα, μέχρι εκδίκηση μέχρι...το λουρί της μάνας. Οπότε η σύγκριση που κάνεις σε σχέση με τις ευθύνες, είναι...είναι...δεν ξέρω...Ασύγκριτη;