#7 Συμφωνώ με την απάντηση της Λένας, οι θρησκείες χρησιμοποιούν την Βίβλο σαν προιόν, προς ίδιον ώφελος, την μεταφράζουν όπως θέλουν και όπως τους συμφέρει κάθε εποχή, την προσαρμόζουν σε κάθε κοινωνία και έτσι υπάρχει ανακολουθία. Διάβασα όμως την ερώτηση σου και η ανακολουθία σε αυτήν είναι ακόμα χειρότερη. Δεν ξέρω αν έχεις διαβάσει την Βίβλο καθόλου ή κρίνεις χωρίς. Από τον τρόπο έκφρασης της ερώτησης καταλαβαίνω ότι δεν είσαι χριστιανός (συγγνώμη αν κάνω λάθος). Δεν έχει όμως αυτό σημασία, δικαίωμα του καθενός να πιστεύει ή να μην πιστεύει, δικαίωμα του και να κρίνει φυσικά και επειδή φάνηκε ότι όντως σε ενδιαφέρει, δεν μπορώ να το αφήσω ασχολίαστο. Είπες καταρχάς ότι ο Χριστιανισμός μας κάνει να είμαστε αυστηροί με τον εαυτό μας. Αυτό είναι λάθος, μιας και ο Χριστιανισμός μιλάει για την θυσία του Χριστού ώστε να συγχωρούνται οι αμαρτίες και τα λάθη του καθενός μας. Παντού η Καινή Διαθήκη λέει πως η ανθρώπινη φύση εκ των πραγμάτων θα αμαρτήσει. Αυτό που εσύ λες αυστηρότητα είναι η ενσυνείδητη προσπάθεια των Χριστιανών να μην αμαρτάνουν. Μετά λες ότι αυστηρότητα σημαίνει σκληρότητα. Αυτό απο πού κι ως που? Δηλαδή στα παιδιά που φερόμαστε με αυστηρότητα καμιά φορά, σημαίνει ότι φερόμαστε με σκληρότητα? Είναι δύο διαφορετικές λέξεις και δύο διαφορετικές έννοιες. Μετά απο την σκληρότητα το πας και στον σαδομαζοχισμό. Και σε όλα αυτά έχεις βάλει και τους γύρω μας μέσα. Για τους συνανθρώπους μας, η Βίβλος (και ξαναλέω η Βίβλος σκέτη, γιατί πραγματικά ο τρόπος με τον οποίο την έχουν μεταφράσει οι Ορθόδοξοι, οι Καθολικοί κτλ είναι όπως ακριβώς τους συμφέρει) ξεκάθαρα λέει πως για κανένα λόγο δεν πρέπει να τους κρίνουμε, ούτε να τους καταδικάζουμε και προφανώς να μην είμαστε ούτε αυστηροί, ούτε σκληροί μαζί τους, αντιθέτως να προσπαθούμε να τους συγχωρούμε αν μας αδίκησαν. Κι επειδή όλα αυτά είναι δύσκολα εώς ακατόρθωτα για τον άνθρωπο, ζητάς την βοήθεια του Χριστού. Η θρησκεία που διδάσκει την αγάπη είναι αυτή που λέει ότι δεν μπορείς να φτάσεις την αγάπη μόνος σου, αλλά αν θέλεις, έχεις βοήθεια.
