Είσαι 90 χρονών , στην κουνιστή πολυθρόνα σου.Χαζεύεις την τηλεόραση και πού και πού σκέφτεσαι τα παλιά. Είσαι εκεί, σχεδόν ακίνητος, να παρατηρείς τις ζωές των άλλων.Είναι κάτι, δε λέω. Όμως πια ο έρωτας, το πάθος και όλες οι νεανικές απολαύσεις ανήκουν στο απαγορευμένο αν όχι ξεχασμένο πια ημερολόγιο, στην άκρη του δωματίου.Τώρα μπορείς. Ζήσε όσο μπορείς λοιπόν, πριν να είναι αργά.